Le déjeuner (Monet): verschil tussen versies

''Le déjeuner'' toon een charmante en spontane impressie van een familietafereel in Monets tuin te Argenteuil: de lunch is voorbij, maar de tafel is nog niet afgeruimd. Monets zoon Jean (1867-1914) zit naast de tafel nog met wat houtblokjes te spelen in de schaduw van het tuinpad. Een hoedje hangt nog in de boom. Een tas en parasol liggen vergeten op de bank. Op de achtergrond maken twee dames nog een ommetje.

 

Het feitelijke thema van ''Le déjeuner'', in weerwil van de titel, is echter de bloemenpracht van Monets tuin, weergegeven in dominante contrasten en heldere tonen, overwegend in rood en groen. Met stippen en korte stroken suggereert hij de grote struiken fuchsia's, geraniums en rozen, welke hij speels varieert met de vlekken van het zonlicht dat de tuin in de vroege namiddag beschijnt. Doorheen de bomen valt het licht in smetten op de jurken van de wandelende dames, op het pad, de koffiekan en het tafellaken, op enkele spijlen van de houten tuinbank, op het hoedje in de boom, en op Jeans outfit. Bij uitstek toont het schilderij Monets meesterschap om uit schijnbaar willekeurige stroken en stippen een welhaast perfect harmonisch geheel te creëren en de atmosfeer te raken "van een evenzeer perfect moment in de middag".<ref>Cf. Bumpus, plaat 34.</ref>