Pavel Miljoekov: verschil tussen versies

Pavel Miljoekov was de zoon van [[Nicolaas Pavlovitsj Miljoekov]], [[hoogleraar]] in de [[architectuur]] en Maria Arkadevna Sultanova. Miljoekov volgde [[onderwijs]] aan het [[gymnasium]] te [[Moskou]] en [[opleiding|studeerde]] daarna [[geschiedenis]] aan de [[Staatsuniversiteit van Moskou]]. Hij kreeg les van de beroemde [[hoogleraar|hoogleraren]] [[Vasili Kljutsjevski]] en [[Pavel Vinogradov]]. Tijdens zijn studententijd raakte Miljoekov blijvend beïnvloed door het [[liberalisme]] van [[Konstantin Kavelin]] en [[Boris Tsjitsjerin]].<ref>Oom van de [[communisme|communistische]] [[volkscommissaris]] van Buitenlandse Zaken [[Georgi Tsjitsjerin]]</ref>. In [[1881]] nam hij deel aan een bijeenkomst van liberale studenten en werd als gevolg hiervan geschorst. Niet veel later werd hij weer tot de [[universiteit]] toegelaten en hij voltooide zijn studie in 1882.

Pavel Miljoekov publiceerde tal van werken; in [[1892]] verscheen het werk ''De [[Staatswetenschap]] in [[Rusland]] in het eerste kwart van de 18de Eeuw en de Hervormingen van [[Peter de Grote]]''. In datzelfde jaar werd Miljoekov benoemd tot [[hoogleraar]]. Aan zijn hoogleraarschap kwam in [[1895]] voorlopig een einde toen hij vanwege zijn politieke activiteiten naar [[Rjazan]] (200&nbsp;km. ten zuidoosten van [[Moskou]]) werd verbannen. Hij was daar betrokken bij [[archeologie|archeologische]] opgravingen en was afgevaardigde van de archiefcommissie van Rjasan bij het tiende Archeologencongres.

Van zijn hand verscheen in [[1913]] het historische werk ''De hoofdstromingen van het Russische historische denken''.<ref>''De Katholieke Encyclopaedie'', door: red. De Kath. Encyclopaedie (1953), dl. 17, blz. 804</ref>.

Terwijl Miljoekov in [[1905]] een lezing hield aan de [[Universiteit van Chicago]], hoorde hij van ''"[[Bloedige Zondag (1905)|Bloedige Zondag]]"'', [[zondag]] [[22 januari]] 1905, waarop de tsaristische troepen het vuur openden op vreedzame [[betoging|demonstranten]] in [[Sint-Petersburg]] onder de geestelijke [[Pope (priester)|pope]] [[Georgi Gapon]].<ref name=autogenerated1>''The Blackwell Encyclopedia of the Russian Revolution'', door: Harold Shukman (1994), blz. 357</ref>. Miljoekov reisde naar Rusland en werd lid van de leiding van de ''Unie voor de Bevrijding''. Op dat moment was Miljoekov ervan overtuigd dat het [[tsaar|tsaristisch]] regime op instorten stond en Rusland spoedig een [[democratie]] zou worden.<ref name=autogenerated1 />. Van mei tot augustus 1905 was hij voorzitter van de [[vakbond]] ''Unie der Unies''. Op [[7 augustus]] 1905 werd hij opnieuw gearresteerd, maar kwam reeds na een maand vrij.

Bij het uitbreken van de [[Eerste Wereldoorlog]] steunde Miljoekov de oorlogsdoelen van de Russische regering en de generale staf. De KDP stemde voor de verlening van [[oorlogskredieten]]. Eén van de oorlogsdoelen was de verovering van [[Constantinopel]], de oude hoofdstad van het [[Byzantijnse Rijk]]. Miljoekov betoonde zich een felle [[nationalisme|nationalist]] inzake de verovering van Constantinopel en werd daarom door zijn tegenstanders "Miljoekov van de [[Dardanellen]]" genoemd.<ref>Miljoekov stond er op dat zijn jongste zoon dienst nam in het leger. Hij sneuvelde tijdens een slag</ref>. In [[1915]] stond Miljoekov aan de wieg van het [[Progressieve Blok (Rusland)|Progressieve Blok]], een samenwerkingsverband van de Kadettenpartij, de linkervleugel van de [[Oktobristenpartij]] en de [[Progressieve Partij (Rusland)|Progressieve Partij]]. Het Progressieve Blok was voorstander van [[sociaal-chauvinisme]],ze waren voor de voortzetting van de oorlog, maar ook voor het instellen van een regering die het vertrouwen van het volk had.

In [[1916]] bevond Rusland zich aan de rand van de afgrond: de oorlog verliep slecht en [[tsaar]] [[Nicolaas II van Rusland]] benoemde - op advies van de [[monnik]] [[Grigori Raspoetin|Raspoetin]] - onbekwame ministers en regeringsleiders, waaronder de pro-[[Duitsland|Duitse]] premier [[Boris Stürmer]]. Stürmer, doorgaans gezien als incapabele [[bureaucratie|bureaucraat]] die als [[gouverneur]] van de provincie [[Jaroslav]] een financieel mismanagement voerde.<ref>''Nicolaas en Alexander: De intieme geschiedenis van de laatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie (1970), blz. 356-357</ref>. Op [[1 november]] 1916, tijdens een zitting van de ''Doema'', werd Stürmer door diverse doemaleden - zowel behorende tot de linker- als de rechtervleugel - flink onder vuur genomen. Ook Miljoekov kreeg het woord. Na elk voorbeeld van onkundigheid en corruptie van de regering vroeg hij op beschuldigende toon: "Is dit stupiditeit of verraad".<ref>''Nicolaas en Alexander: De intieme geschiedenis van de laatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie (1970), blz. 368</ref>. Korte tijd later werd Stürmer als premier vervangen door [[Alexander Trepov]].

Tijdens de [[Februarirevolutie (1917)|Februarirevolutie]] betoonde Miljoekov zich een voorstander van een [[constitutionele monarchie]]. Om dit te bereiken moest tsaar Nicolaas II worden vervangen door een meer liberaal lid van het [[Huis Romanov]]. Op [[15 maart]] [[1917]] trad tsaar Nicolaas II af ten gunste van zijn (relatief liberale) broer [[grootvorst]] [[Michaël Aleksandrovitsj van Rusland|Michaël]]. Een dag later, op [[16 maart]], vond een bespreking plaats tussen grootvorst Michaël en diverse doemaleden, Miljoekov, [[Alexander Goetsjkov]], [[Vasili Shoelgin]], [[Aleksandr Kerenski]], [[Mikhail Rodzjanko]] en prins [[Georgi Lvov]]. De eerste drie waren voorstanders van een troonsbestijging van de grootvorst,<ref>Zij dwongen de grootvorst haast de troon te aanvaardden: ''Nicolaas en Alexander: De intieme geschiedenis van de laatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie (1970), blz. 428</ref>, de andere drie waren tegenstanders. Michaël besloot na overleg met Rodzjanko en prins Lvov om van de troon af te zien.<ref>''Nicolaas en Alexander: De intieme geschiedenis van de laatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie (1970), blz. 428</ref>. Onmiddellijk na deze uitkomst werd prins Lvov, een lid van de Kadettenpartij, [[Lijst van premiers van Rusland|premier]] van een [[Voorlopige Regering (Rusland)|Voorlopige Regering]]. Miljoekov werd minister van Buitenlandse Zaken.