Echo & the Bunnymen: verschil tussen versies

Ian McCulloch vormde met Julian Cope (later zanger van Teardrop Explodes) en Pete Wylie (later zanger van Wah!, Wah Heat! en The Mighty Wah!) het legendarische The Crucial Three. De vrienden ontmoetten elkaar in de scene in het punk en postpunk tijdperk in Liverpools club Eric's. Eric's was net als The Cavern gevestigd in Mathew Street, downtown Liverpool. The Crucial Three maakten nooit een plaat onder die naam, maar bleek dus wel van belang. Hoewel McCulloch en Cope nog wel samen het nummer Books schreven (later zowel door Teardrop Explodes als Echo And The Bunnymen opgenomen) duurde hun vriendschap niet lang. McCulloch vormde niet veel later met Les Pattinson (basgitaar) en Will Sergeant (gitaar) Echo And The Bunnymen. Aanvankelijk met een drummachine ('Echo').

Toen de band in [[1980]] zijn debuutalbum ''Crocodiles'' uitbracht, was de drummachine al vervangen door drummer Pete de Freitas. Crocodiles verscheen in 1980 en was een verpletterend debuut. Pakkende songs met de krachtige stem van McCulloch en de zo herkenbare gitaar van Sergeant envoortgestuwd door de geoliede ritmesectie van Pattinson en De Freitas. Het geluid was een unieke mix van het typische new wave geluid uit die jaren gemengd met Doors-achtige psychedelica. Rescue werd een hit in de UK. Hun tweede album ''Heaven Up Here'' haalde de top tien in het Verenigd Koninkrijk en werd in de new-wave-scene een hit. Dit donker getoonzette album was zonodig nog sterker dan het debuut al ontbraken echte singles. netVooral alsin de UK, maar ook op het vasteland van Europa vestigde de band een grote livereputatie. Bunnymen concerten waren episch en werden visueel ondersteund door camouflagenetten en veel rook. De band begon vervolgens aan het derde album ''Porcupine'' uit [[1983]]. Een moeilijke bevalling en ''ook een lastiger album om te doorgronden. Wel stonden twee grote Bunnymenclassics op dit album: The Back Of Love en The Cutter. Voor het vierde album werd een andere aanpak gekozen. Dit album (Ocean Rain'') uitverscheen in [[1984]] en was met strijkers en orkestratie veel rijker van geluid en bijna romantisch van opzet. MetOcean singlesRain alswas voor velen het topalbum van de band. Zanger McCulloch was het daar zeker mee eens: the best album ever made, met ook nog eens the best song ever made: "The Killing Moon" (later gebruikt in de soundtrack voor de film ''[[Donnie Darko]]''). Andere singles waren "Silver" en "BringSeven onSeas". theNa Dancingdit Horses"grote succes hield de band met de single "Bring on the Dancing Horses" contact met zijn publiek, ook toen ze eind jaren '80 een korte pauze inlasten. In [[Nederland]] reikten de singles "Seven Seas" en "Bring on the Dancing Horses" niet verder dan de [[Tipparade]]. Hun vijfde album ''Echo & theThe Bunnymen'' (ook wel the grey album genoemd) uit [[1987]] was een klein [[Verenigde Staten|Amerikaans]] succes,. hetDe wasspanningen meteenin ookde hunband enigeliepen succesop aanen dit wat al te gepolijste album bleek de overkantzwanenzang voor de originele bezetting. Met de eerste vijf albums had de band wel haar naam voor eeuwig gevestigd als een van de oceaanvaandeldragers van de new wave. Het is ook vooral deze periode waar bands als Oasis en Coldplay aan refereren als ze de groep als inspiratie noemen.

McCulloch verliet de band in [[1988]]. De Freitas kwam een jaar later om bij een motorongeluk. De overgebleven leden besloten door te gaan met de band, en Noel Burke (voorheen zanger van St. Vitus Dance) werd gevraagd om McCulloch te vervangen. Ze brachten een album uit (''Reverberation'') maar dat werd door de fans met slechts matig enthousiasme ontvangen: menondanks de herkenbare Bunnymen instrumentatie miste men het typerende stemgeluid van McCulloch. Burke, Sergeant en Pattinson besloten een punt te zetten achter hun samenwerking,. maarIan McCulloch was inmiddels een solocarriere gestart en had twee redelijk succesvolle albums uitgebracht (het zeer persoonlijke Candleland en Mysterio). Sergeant en McCulloch kwamen weer tot elkaar en vormden samen de overgeblevenband drieElectrafixion. Onder deze naam werd een album uitgebracht (Burned) en ook getourd. Het geluid van Electrafixion week enigszins af van dat van de origineleBunnymen, viervooral het gitaargeluid van (Sergeant, Pattinsonklonk zwaarder. Het plezier in het spelen kwam weer terug en ook persoonlijk groeiden McCulloch) kwamenen Sergeant weer naar elkaar toe. Een klein wonder gebeurde toen ook Les Pattinson zijn basgitaar weer oppakte en de drie mannen in [[1997]] weer bij elkaar kwamen en brachtenonder de albumsnaam Echo And The Bunnymen een nieuw album uitbrachten:''Evergreen'' (1997),. Een zeer geslaagde comeback met een sterk album en de grootste hitsingle van de band in de UK: Nothing Lasts Forever. De groep ging weer touren en was helemaal terug. Pattinson hield het echter weer voor gezien en trok zich terug als botenbouwer. Sergeant en McCulloch gingen door met nieuwe bandleden en maakten ''What Are You Going To Do With Your Life'' ([[1999]]), een album dat als een McCulloch album beschouwd mag worden. Sergeants gitaarpartijen waren ver weg gemixt. Toch is dit een zeer sfeervol album voor de fijnproevers, met als hoogtepunt het fraaie Rust. ''Flowers'' ([[2001]]) was weer meer old school Bunnymen, maar vooral het fantastische ''Siberia'' ([[2005]]) verdient vermelding. Een bijzonder sterke en ''Thegeinspireerde Fountain''plaat mede dankzij de herkenbare productie van Hugh Jones (2009die ook Heaven Up Here produceerde). uitMcCulloch in topvorm, de gitaar van Sergeant was weer ouderwets aanwezig en sterk songmateriaal. Elk album werd middels een tournee gepromoot, en de band deed ook Nederland aan en trad diverse keren op in [[Paradiso (Amsterdam)]]. De "oude" fans van de band waardeerden de terugkeer naar het originele geluid, en de band kreeg er een nieuwe generatie luisteraars en fans bij.