Uitsterven: verschil tussen versies

In de [[biologie]] en [[ecologie]] is '''uitsterven''' het eindigen van het bestaan van een [[soort]] of een andere [[taxon|taxonomische groep]]. Als het moment van uitsterven wordt algemeen de dood van het laatste [[individu]] van de groep of soort beschouwd. Uitsterven is een normaal natuurlijk verschijnsel. Door [[Evolutie (biologie)|evolutie]] en [[soortvorming]] ontstaan nieuwe soorten, bijvoorbeeld wanneer ze in de mogelijkheid zijn om een ecologische [[niche]] te vinden en te exploiteren. Soorten sterven uit omdat de factoren die de populatie klein houden, zoals ziekten of predators, toenemen, omdat hun leefomgeving door bijvoorbeeld [[klimaatsverandering]] drastisch verandert, of doordat de concurrentie toeneemt.

 

 

==Principe==

Een soort raakt uitgestorven wanneer het laatste individu van die soort sterft. Uitsterving wordt een zekerheid wanneer er geen individuen meer overleven om zich te kunnen voortplanten en zo een nieuwe generatie te creëren. Een soort kan functioneel uitgestorven raken wanneer er maar een klein aantal individuen overleeft dat niet de mogelijkheid heeft om zich voort te planten door bijvoorbeeld een slechte gezondheid, hoge leeftijd, de afwezigheid van een van de [[sekse|geslachten]] (bij soorten die zich seksueel voortplanten), en andere oorzaken.

 

 

==Uitsterven door menselijk handelen==

Naast het echte uitsterven hebben menselijke pogingen om bedreigde soorten te behouden er voor gezorgd dat soorten de [[Status (biogeografie)|status]] “EW: uitgestorven in het wild” kunnen krijgen. Soorten met deze status komen alleen nog maar voor in gevangenschap, zoals in [[Dierentuin|dierenparken]]. Er komen geen individuen meer voor in het wild. Sommige van deze soorten zijn functioneel uitgestorven. Waar mogelijk proberen zoölogische instituten een levensvatbare populatie van een soort te behouden en soorten mogelijk te herintroduceren in het wild door middel van zorgzaam geplande fokprogramma’s.