Tetrachord: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
In de [[muziektheorie]] is een '''tetrachord''' (Oudgrieks: τετράχορδoνis (tetrechordonis), ''vier snaren, tonen'') oorspronkelijk een reeks van drie [[Interval (muziek)|intervallen]] die samen een natuurreine [[Kwart (muziek)|kwart]], dus met verhouding 3:4, vormen. In de tegenwoordige betekenis is een '''tetrachord''' elke opeenvolging van vier [[Toon (muziek)|tonen]] in een [[toonladder]].
Hoewel ook de oude Grieken het octaaf als een van de belangrijkste intervallen zaen, beschouwden zij een tetrachord als fundamenteler en dachten zij een octaaf opgebouwd uit twee tetrachorden met daartussen een hele [[toonafstand]]. Zij onderscheiden drie soorten, [[Genus|genera]], tetrachorden, gekenmerkt door de grootste van de drie intervallen. Het zijn het diatonische, het chromatische en het enharmonische tetrachord.
Men kan een toonladder verdelen in twee groepen van elk vier tonen, waarbij aan de voorwaarde moet worden voldaan dat deze twee tetrachorden 'gelijk' gebouwd zijn, dat wil zeggen: dat elk een gelijke wijze van opvolging laat zien.
| |||