Karolingische renaissance: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 64:
{{cquote|[deze manuscripten] zijn niet vervaardigd om te worden gelezen. Zij zwellen de schatkamers van de kerken, en die van vermogende particulieren. Ze zijn meer een economisch dan een spiritueel goed. (…) Deze boeken kunnen als niets anders worden beschouwd dan als een kostbaar servies.}}
 
Andere historici breiden deze bespiegelingen uit tot de Latijnse taal, die onder de Karolingische elite hersteld, nu definitief werd afgesloten van het volk, een werkelijk "drama van de Karolingische Renaissancerenaissance". Dergelijke overwegingen spelen ook heden ten dage nog bij sommige deskundigen over deze periode, zoals Michel Sot, die zich uitsprak "voor een herbeoordeling van de Karolingische renaissance"<ref> [http://www.paris-sorbonne.fr/fr/spip.php?article2568 Persoonlijke presentatie op de website van de universiteit van Parijs-Sorbonne]</ref>. Pierre Riché tempert deze posities echter :
 
{{cquote|Er werd gezegd dat door het stopzetten van de ontwikkeling van het Latijnse, dat gaandeweg een gesproken taal was geworden, voorvader van de Romaanse talen, de Karolingers een kloof tussen de geleerde en de populaire cultuur hebben gecreëerd. Dit is waar, maar het succes van de liturgische hervorming, de vernieuwing van bijbelse studies, de eenheid onder al diegenen die het rijk regeerden, maakten het noodzakelijk dat het Latijn zijn juistheid en universaliteit hervond. Dankzij de Karolingers kreeg het Westen eeuwenlang de beschikking over een internationaal communicatiemiddel dat na de teloorgang ervan niet is vervangen door iets anders.}}