Karolingische renaissance: verschil tussen versies

De '''Karolingische renaissance''' was een periode van vernieuwing van de cultuur en het onderwijs die zich in de achtste- en negende eeuw in het West-Europa van de [[Karolingische rijk|Karolingische keizers]] manifesteerde. Het initiatief ging vooral uit van het koninklijk hof en werd gesteund door de [[clerus]]. Vooral onder [[Karel de Grote]] ([[768]]-[[814]]), [[Lodewijk de Vrome]] ([[814]]-[[840]]) en in mindere mate [[Karel de Kale]] ([[843]]-[[877]]) werd er aanzienlijke vooruitgang geboekt in het niveau van de christelijke scholen. Aan het keizerlijk hof was een aantal invloedrijke geleerden actief waren, daaronderonder wie [[Alcuinus|Alcuin]], [[Eginhard]], [[Hrabanus Maurus]], [[Dungal van Bangor]] en [[Johannes Scotus|Johannes Scotus Erigena]].

Tijdens de heerschappij van de [[Karolingen]] was er sprake van een toenemende belangstelling voor de klassieke cultuur. Byzantijnse invloeden, culminerend in het afbeelden van de menselijke figuur, werden versmolten met de Germaanse, grotendeels abstracte ornamentiek. Veel klassieke teksten in het [[Latijn]] zijn bewaard gebleven in de vorm van kopieën die ten tijde van de Karolingen zijn vervaardigd. Dit gebeurde vooral in de [[scriptorium|scriptoria]] van kloosterbibliotheken, waarvan het aantal en de omvang in de Karolingische tijd sterk toenamtoenamen.