Quintus Fabius Maximus Cunctator: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Linkonderhoud
Caenwyr (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 2:
'''Quintus Fabius Maximus Verrucosus''' (''Verrucosus'': "vol wratten" omwille van een wrat op zijn bovenlip (Plut., ''Fab.'' 1, Varr., ''R. R.'' II 1.; ''Ovicula'': "het lammetje" omwille van zijn zachtaardig karakter), beter gekend is zijn ''[[agnomen]]'' '''Cunctator''', de Talmer/Draler, (ca. [[275 v.Chr.]] – [[203 v.Chr.]]), was een generaal in de [[Romeinse Republiek]], vijf maal [[consul (Rome)|consul]] ([[233 v.Chr.|223]], [[228 v.Chr.|228]], [[215 v.Chr.|215]], [[214 v.Chr.|214]] en [[209 v.Chr.]]), [[censor (Rome)|censor]] in [[230 v.Chr.]] en tweemaal [[dictator (Rome)|dictator]]. Zijn ''[[agnomen]] Cunctator'' ("Twijfelaar") verwijst naar de door hem bepleite uitputtingstactiek tijdens de [[Tweede Punische Oorlog]] ([[218 v.Chr.|218]] - [[201 v.Chr.]]). Hij werd in [[233 v.Chr.]] [[proconsul]] van de [[Romeinse provincie|provincia]] [[Ligurië|Liguria]] waar hij een [[triomftocht]] hield en een eretempel liet bouwen (Cic., ''de Nat. Deor.'' II 32.).
 
Fabius, die uit ééneen van de oudste Romeinse patricische ''[[Gens Fabia|gentes]]'' stamde, heeft zeer waarschijnlijk aan de [[Eerste Punische Oorlog]] deelgenomen, waarover we echter geen gegevens hebben. Pas na het eind van deze oorlog maakte Quintus een snelle politieke carrière.
 
Na de verloren [[slag bij het Trasimeense meer]] in [[217 v.Chr.]] tegen de Carthaagse veldheer [[Hannibal Barkas]] werd hij, na het uitroepen van een uitzonderingssituatie, door het volk tot dictator verkozen (tot dan toe waren dictators altijd door de senaat aangewezen). In deze functie bleef hij met zijn soldaten de superieure Carthaagse hoofdmacht hinderlijk volgen, waarbij hij een grote [[veldslag]] vermeed. Zodoende bereikte hij dat Hannibal Rome ongemoeid liet, maar wel doortrok naar [[Apulië]] in Zuid-Italië om er te overwinteren.
Regel 10:
Tot [[207 v.Chr.]] zou Rome nog wat behoorlijke nederlagen lijden in Italië tegen Hannibal zelf; in dat jaar keerde het tij, toen een Carthaags versterkingsleger onder Hannibals' broer [[Hasdrubal Barkas|Hasdrubal]] werd [[Slag bij de Metaurus|verslagen bij de Metaurus-rivier]]. Van toen af zou Hannibal alleen nog maar onbesliste slagen met de Romeinen uitvechten, terwijl Rome successen boekte met belegeringen. Na 16 jaar zonder beslissend resultaat in Italië te hebben rondgetrokken, moest Hannibal zich terugtrekken, omdat de Romeinen met een succesvolle offensieve strategie via [[Iberisch Schiereiland|Iberia]] en [[Africa]] zijn vaderstad [[Carthago]] bedreigden.
 
In de latere, legendarische overlevering wordt Quintus Fabius Maximus als toonbeeld van Romeinse bedachtzaamheid gestileerd ([[Quintus Ennius]]: ''unus homo nobis cunctando restituit rem'' – "eenéén man heeft ons door zijn twijfelen de staat hersteld").
 
Naar Fabius' voorzichtigheid wordt ook verwezen in de term [[Fabian Society|Fabianisme]], een reformistische stroming in het socialisme (zie ook [[Fabian Society]]) in de politiek van [[Groot-Brittannië]] aan het eind van de [[19e eeuw]].