'''Wilhelm Friedrich (Gaius) de Gaay Fortman''' ([[Amsterdam]], [[8 mei]] [[1911]] - [[Den Haag|'s-Gravenhage]], [[29 maart]] [[1997]]) was een [[Nederland]]s [[rechtsgeleerde]] en [[politiek|politicus]].
De [[Gereformeerde Kerken in Nederland|gereformeerde]] deDe Gaay Fortman was een progressieve [[Anti-Revolutionaire Partij|ARP]]- en [[Christen-Democratisch Appèl|CDA]]-politicus. Hij was [[ambtenaar]], secretaris van de rijksbemiddelaars en [[docent]] aan de [[Christelijk Nationaal Vakverbond|CNV]]-kaderschool en werd later [[hoogleraar]] aan de [[Vrije Universiteit Amsterdam|VU]]. In [[1956]] was hij zonder succes [[informateur]] tijdens de lange kabinetsformatie. Hij wist in [[1960]] echter snel een [[kabinetscrisis]] op te lossen. In 1973 liet hij zich samen met [[Jaap Boersma|Boersma]] overhalen [[minister]] te worden in het [[kabinet-Den Uyl]]. Hij had een goede band met de ex-gereformeerde [[Joop den Uyl|Den Uyl]]. Hij kwam als minister met een plan Nederland op te delen in 24 mini-[[provincie]]s en speelde een belangrijke rol in de onderhandelingen voorafgaand aan de onafhankelijkheid van [[Suriname (land)|Suriname]] in 1975. Hij was in 1981 nog eens als informateur betrokken bij een formatie en wist de weg te openen voor een kabinet van [[Christen-Democratisch Appèl|CDA]], [[Partij van de Arbeid (Nederland)|PvdA]] en [[Democraten 66|D66]]. De Gaay Fortman was voorstander van samenwerking van de ARP en later binnen het CDA met de PvdA. Aangeboden functies in confessioneel-liberale kabinetten wees hij daarom af. De Gaay Fortman werd bij de totstandkoming van het CDA wel lid, maar vervreemdde van die partij. In zijn ogen werkte de partij te veel mee aan de afbraak van de sociale zekerheid. Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 1994]] stemde hij daarom op [[Gert Schutte]], voorman van het [[GPV]].
Zijn zoon [[Bas de Gaay Fortman]] trad in de politieke voetsporen van ''"Papa Gaay"'' (aldus [[Wim Kan]]) en werd fractieleider van de [[Politieke Partij Radikalen|PPR]].
