Reinoud van Châtillon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Dexbot (overleg | bijdragen)
k Bot: Removing Link FA template
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 14:
| moeder = Ermengarde van Montay
}}
'''Reinoud van Chatillon''' (ook wel Reynauld) was heer van Châtillon (gelegen in het Franse graafschap [[graafschap Champagne|Champagne]]) en vorst van [[Antiochië]] (?, ca. [[1125]] - [[Slag vanbij Hattin]], [[4 juli]] [[1187]]). Hij was jongere zoon uit een familie van de lagere adel, en ging met de [[Tweede Kruistocht]] (1145) naar het Heilige land om zijn geluk en fortuin te zoeken. Het blijft historisch gezien een mysterie waarom [[Constance I van Antiochië|Constantia I van Antiochië]], die sociaal een veel hogere positie had, met hem trouwt in 1153. Constantia had in 1149 haar eerste man verloren, [[Raymond van Poitiers]], en om Antiochië te versterken wilde ze hertrouwen. Na zestien jaar van gevangenschap in Aleppo, trouwde Reinoud een tweede maal, nu met [[Stephanie van Milly]] en werd heer van [[Oultrejordain]].
 
== Plundertochten ==
Regel 24:
In [[1160]] werd Reinoud gevangengenomen door [[Nur ad-Din]] en zou 16 jaar lang in de kerkers van [[Aleppo (stad)|Aleppo]] zitten. De moslimheerser vroeg een uitzonderlijk hoog losgeld van 120.000 gouden dinar, en men vraagt zich nu nog altijd af waarom Reinoud zo belangrijk was in de ogen van de moslims. Het is pas na de dood van Nur ad-Din dat hij vrijgelaten wordt en terugkeert naar Jeruzalem. Intussen was Constantia overleden, en hertrouwde hij met [[Stephanie van Milly]], waardoor hij heer werd van de [[Krak van Moab]], één van de meest indrukwekkende militaire forten in het gebied ten Oosten van de Dode Zee (het huidige Kerak). Het kasteel had echter het nadeel om dwars op een doorgangsroute voor de moslims te liggen. De dood van Nur ad-Din betekende echter de opkomst van [[Saladin]], de gesel van de Christenen. In november [[1177]] overwinnen de christenen hem nog onder leiderschap van Reinoud in de slag van Ramallah. Saladin kan maar in extremis aan de dood ontsnappen, en men vergeet maar al te vaak dat dit een briljante prestatie van Reinoud was (zie "Het boek van de Twee Tuinen" van Baha ad-Din). Enkele jaren later, rond 1182, richt hij zijn aanvallen van op zee op de bedevaarders naar [[Mekka]] en Medina. Ook moslimkaravanen die in de buurt van het kasteel kwamen, werden vaak overvallen. Bij één van deze aanvallen werd Saladin's zuster gevangengenomen<ref>Hans Eberhard Mayer, Geschichte der Kreuzzüge, 1965</ref>. Deze schennis zou Saladin hebben doen beloven om Reinoud te doden, als die ooit in zijn handen viel. Hij belegerde het kasteel tot tweemaal toe (zie - [[Beleg van Kerak]]), maar slaagde er niet in het fort in te nemen.
 
== Slag vanbij Hattin ==
Intussen deden er zich opvolgingsproblemen voor in Jeruzalem. Na de dood van de jonge [[Boudewijn V van Jeruzalem]], waren de kruisvaarders verdeeld in twee kampen. Reinoud ondersteunde [[Sibylla van Jeruzalem]], de echtgenote van [[Guy devan Lusignan]], en het is ook Sibylla die tot koningin van Jeruzalem gekroond werd in [[1186]]. Wederom trok Reinoud zich niets aan van een vierjarige wapenstilstand die [[Raymond III van Tripoli]] als regent voor Boudewijn V had gesloten met Saladin. Eind [[1186]] trok een grote karavaan uit [[Caïro (stad)|Caïro]] door het gebied van Reinoud. Omdat deze zich beschermd dachten door de wapenstilstand hadden ze slechts een kleine verdediging meegenomen. Reinoud overviel de karavaan, en nam de handelaren mee naar Kerak. De woedende Saladin hield zich nog altijd aan het verdrag en verzocht Guy om vrijlating van de handelaren en een vergoeding van de verliezen. Guy beval Reinoud te doen wat Saladin verzocht, maar Reinoud sloeg het bevel in de wind. Saladin had nu geen reden meer om zich aan de wapenstilstand te houden.
 
[[Bestand:BNF, Mss fr 68, folio 399.jpg|300px|thumb|Saladin onthoofdt Reinoud buiten zijn tent]]
 
De tegenstander van Guy, Raymond, die [[Isabella van Jeruzalem]] ondersteunde, riep de hulp in van Saladin. Anderen, zoals Reinouds stiefzoon, [[Bohemund III van Antiochië]] verzekerden Saladin dat ze zich aan het verdrag wilden houden. Saladin kon zich natuurlijk geen betere kans inbeelden om Jeruzalem in te nemen, en vestigde zich in Tiberias, dat aan Raymond toebehoorde. Reinoud werd gevangengenomen door Saladin na de befaamde [[Slag vanbij Hattin]] (4 juli 1187), samen met Guy devan Lusignan. In die slag werd het christenleger volledig in de pan gehakt en kort daarop viel [[Jeruzalem]] in handen van de moslims. Saladin was Reinouds daden niet vergeten, en onthoofdde hem met zijn eigen zwaard dezelfde dag nog.
 
Het beeld dat van Reinoud naar voren komt is lang niet altijd positief. Wel kan gezegd worden dat hij een uitstekende en trouwe ridder was. [[Willem van Tyrus]], die zelf tot de clerus behoorde en de belangrijkste historische bron is met betrekking tot Reinoud, was niet bepaald een groot bewonderaar van hem.