|
| extra portaal =
}}
'''Wilhelm Reich''' ([[Dobrjanytsji]], [[24 maart]] [[1897]] – [[Lewisburg (Pennsylvania)|Lewisburg]], [[3 november]] [[1957]]) was een [[Oostenrijk]]s-[[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[psychiater]], [[seksuoloog]], [[psychoanalyticus]], [[bioloog]], en [[natuurkundige]] van [[Joden|Joodse]] komaf, voornamelijk bekend als een van de meest radicale personen in de geschiedenis van de psychiatrie. Hij was de auteur van meerdere notabele boeken, waaronder ''Die Massenpsychologie des Faschismus'' (De Massapsychologie van het Fascisme) en ''Charakteranalyse'' (Karakteranalyse), allebei uitgegeven in 1933.<ref>Voor de visie dat hij een van de meest radicale figuren in de psychiatrie was, zie Sheppard, R.Z. [http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,907256-1,00.html ''A family affair''], ''Time'', 14 mei 1973.</ref>
Reich werkte met [[Sigmund Freud]] in de jaren twintig en was een gerespecteerde analist gedurende het grootste gedeelte van zijn leven. Hij besteedde aandacht aan het [[Karakter (aard)| karakter]] in plaats van individuele [[Neurose|neurotische]] stoornissen.<ref name="EB">''Wilhelm Reich'', [[Encyclopaedia Britannica]]. Verkregen 26 juli 2009.</ref> Tevens probeerde hij het [[marxisme]] te verzoenen met de psychoanalyse, met het argument dat een neurose voortkomt uit de fysieke, seksuele, economische, en sociale omstandigheden van de patiënt. Eveneens steunde hij de ontwikkeling van seksualiteit in de puberteit, de beschikbaarheid van voorbehoedsmiddelen, abortus, scheiding, en het belang van de economische onafhankelijkheid van vrouwen. Zijn werk beïnvloedde een generatie van intellectuelen, waaronder [[Saul Bellow]], [[William S. Burroughs II|William S. Burroughs]], Paul Edwards, [[Norman Mailer]], A.S. Neill en [[Robert Anton Wilson]], en hielp de ontwikkeling van innovaties zoals [[Fritz Perls]]' [[gestalttherapie]], [[Alexander Lowen]]'s [[Bio-energetica_(therapie)|bio-energetica]], en [[Arthur Janov]]s [[primaltherapie]].<ref>[[Myron Sharaf|Sharaf, Myron]] (1994). ''Fury on Earth: A Biography of Wilhelm Reich''. Da Capo Press, pp. 4–5.</ref>
Later in zijn leven werd hij een controversieel figuur die zowel geliefd en gehaat was. Hij schond enkele psychoanalytische taboes, zoals het ontwikkelen van [[lichaamsgerichte psychotherapie]] waarbij aanraken werd gebruikt tijdens een sessie. Na enkele jaren van microbiologisch onderzoek zei hij dat hij een primordiale kosmische energie had ontdekt welke hij "orgon" noemde. Hij bouwde orgon(-energie)-accumulators waar patiënten in konden zitten voor het verbeteren van hun gezondheid, en met goede resultaten. Deze resulteerden in verhalen in de media over "seks-kisten" die kanker konden genezen.<ref>Sharaf 1994, pp. 4, 8.
|
