Flavius Julius Valens: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 54:
{{hoofdartikel|slag bij Adrianopel (378)}}
Valens had sinds [[374]] een tekort aan troepen, omdat Valentinianus hem had bevolen er meer te sturen naar het westen. Een asielaanvraag van een groep Goten kwam dan ook mooi uit om het leger aan te vullen. Deze Goten waren door de [[Hunnen]] van hun land verjaagd. Door het troepentekort konden de soldaten de verhuizing echter niet onder controle houden, en zo werden de Goten al snel gevolgd door Hunnen en [[Alanen]]. De situatie escaleerde in [[377]] en de Goten marcheerden zonder veel tegenstand [[Thracië]] binnen. Valens vroeg om hulp aan [[Gratianus]], de opvolger van de in 375 gestorven Valentinianus, maar besloot niet op hem te wachten. Hij viel de Goten aan op 9 augustus bij [[Slag bij Adrianopel (378)|Adrianopel]], en werd verpletterend verslagen. Valens stierf kort na de slag, omdat, zo gaat het gerucht, de boerderij waar hij naar was gevlucht, in brand was gestoken.
==Nalatenschap==
[[Bestand:Valens aquädukt02.jpg|thumb|[[Aquaduct van Valens]] in Istanboel (het voormalige [[Constantinopel]]), hoofdstad van het [[Oost-Romeinse Rijk]].]]
"Valens was volkomen onopvallend, nog steeds slechts een ''protector'', en bezat geen aanleg voor militaire zaken: hij verried zijn minderwaardigheidscomplex door zijn nerveuze verdenking van complotten en zijn harde bestraffing van vermeende verraders", schreef [[A.H.M. Jones]]. Maar Jones geeft ook toe dat "hij een gewetensvolle administrator was, die voorzichtig omging met de belangen van de lagere klassen. Net zoals zijn broer was hij een oprecht Christen.".<ref>{{aut|[[Arnold Hugh Martin Jones|Jones, Arnold Hugh Martin]]}}, ''The Later Roman Empire, 284–602: A Social, Economic and Administrative Survey'' (Baltimore: Johns Hopkins University, 1986), blz. 139.</ref>
Het zo roemloos omkomen in de strijd kan worden beschouwd als het dieptepunt in een ongelukkige carrière. Dit geldt met name vanwege de ingrijpende gevolgen van Valens' nederlaag. De nederlaag bij Adrianopel bleek het begin van het einde voor de territoriale integriteit van het late Romeinse Rijk en dit feit werd als zodanig ook door tijdgenoten erkend. [[Ammianus Marcellinus]] begreep dat het de ergste nederlaag in de Romeinse geschiedenis sinds de [[slag bij Cannae]] was (31.13.19), en [[Tyrannius Rufinus van Aquileia|Tyrannius Rufinus]] noemde het "het begin van de kwade zaken, die het Romeinse rijk vanaf toen en daarna overkwamen."
Valens zou ook opdracht hebben gegeven een korte geschiedenis van de Romeinse staat te laten geschreven. Dit werk werd geschreven door Valens' secretaris [[Eutropius (historicus)|Eutropius]] en staat bekend staat onder de naam ''Breviarium ab Urbe condita''. Het vertelt de geschiedenis van Rome sinds haar stichting. Volgens sommige historici gaf Valens deze opdracht om zo in kort bestek op de hoogte te raken van de Romeinse geschiedenis, opdat hij, de keizerlijke familie en door hen benoemde personen zich beter zouden kunnen verhouden tot de [[Romeinse Senaat|Romeinse Senatoriale]] klasse.<ref>{{aut|[[Eutropius (historicus)|Eutropius]]}}. ''Breviarium'', red. H.W. Vogel, Liverpool University Press, 1993, blz. XIX. </ref>
==Voetnoten==
| |||