Versie van 29 nov 2014 15:52 bewerken Tjako (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 33.739 bewerkingen →‎Afleiding ← Oudere bewerking		Versie van 29 nov 2014 17:26 bewerken ongedaan maken Tjako (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 33.739 bewerkingen →‎Tonaliteit Nieuwere bewerking →
Regel 4: Een tonaal centrum kan aanwezig zijn, afhankelijk van de harmonische context, maar in pentatonische reeksen zonder [[leidtoon]] of kleine secundes, is [[tonaliteit]] niet vanzelfsprekend. Echter ook het ervaren van de terts of sext draagt aan de mate van tonaliteit bij. * ''Voorbeeld'': In de reeks C-D-E-G-A-c zit geen leidtoon (B) naar de 'grondtoon' (C), en geen leidtoon (Fis) naar de [[kwint]] G. Wel horen we op de 'grondtoon' C de grote terts E, (die een majeurklank geeft in de combinatie van drie van de vijf tonen: C-E-G. Ook horen we de grote sext A op de 'grondtoon' C, die ook een majeurklank geeft. Deze reeks kunnen we ook opschrijven als een stapeling van kwinten op C: C-G-d-a-e', die dan de 'grondtoon' C versterkt. {{Muzieknotatie\|ClefF\|1a0\|1e1\|1b1\|1f2\|1c3}} Als 'jazzakkoord' zouden alle vijf tonen gehoord kunnen worden als C<sup>6/9</sup>. We zouden dus een melodie met tonen uit deze reeks kunnen voorzien van een begeleidingsakkoord [[C majeur]]. In dat geval ervaren we tonaliteit. We kunnen echter ook dezelfde reeks opschrijven als bijvoorbeeld een stapeling van kwarten: E-A-d-g-c', die dan veel minder 'stabiel' klinkt dan een majeurakkoord, omdat er dan minder 'grondtoon' versterkt wordt en er dan dus minder grondtoon hoorbaar is. {{Muzieknotatie\|ClefG\|1e1\|1a1\|1d2\|1g2\|1c3}} In dat geval is de 'open', wat 'kalere' klank die zo ontstaat dus veel minder tonaal bepaald. === Afleiding ===

Pentatoniek: verschil tussen versies