Isaac Casaubon: verschil tussen versies

Portus wees hem als zijn opvolger als hoogleraar aan. Casaubon oefende die functie uit van 1581 tot 1596. In Genève trouwde hij ook zijn tweede vrouw Florence Estienne, dochter van een drukker. Dat kwam goed uit, want Casaubon gaf al zijn geld uit aan boeken. Als hoogleraar ontmoette hij verder in Genève diverse interessante geleerden, zoals Richard Thomson (uit Cambridge) en Henry Wotton. Casaubon correspondeerde vanaf 1594 uitgebreid en vriendschappelijk met [[Scaliger|Joseph Scaliger]]. Ondertussen was hij zeer actief als editeur van klassieke teksten: [[Diogenes Laertius]], [[Theocritus]] , [[Strabo (historicus)|Strabo]], [[Polyaenus]], [[Aristoteles]], [[Plinius]], [[Theophrastus]] en [[Atheneus]]. In 1596 vertrok Casaubon op uitnodiging van vrienden naar de universiteit van [[Montpellier]]. Dat werd geen succes. Casaubon trok verder naar Lyon. In 1600 was hij in Parijs actief op de conferentie van Fontainebleau, waar hij niet op zijn plaats was (in de woorden van Scaliger was Casaubon daar een ''ezel tussen apen''). Toch bleef Casaubon in Parijs, met een wedde van de koning. In 1604 volgde hij, met een salaris van 400 livres, de overleden Jean Gosselin op, die lang bibliothecaris van de koning was geweest. Casaubon bleef in Parijs tot 1610, gelukkig tussen zijn boeken.