Ivan Toergenjev: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Dexbot (overleg | bijdragen)
k Bot: Removing Link GA template
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 24:
 
[[Bestand:Viardot Sokolov.jpg|thumb|left|170px|Pauline Viardot, Toergenjevs grote liefde.]]
In de jaren 1840-1850 leerde Toergenjev een aantal mensen kennen die bepalend zouden zijn voor zijn verdere leven en denken. Te Berlijn maakte hij kennis met de anarchist [[Bakoenin]] en dweepte hij met de Duitse idealistische filosofie. Terug in Rusland maakteontmoette hij in [[1843]] kennis met de criticus [[Vissarion Belinski]], die een sterke invloed op zijn talentstijlopvattingen uitoefende. Zijn kennismaking in deze jaren met de beroemde zangeres [[Pauline Viardot Garcia]] was het begin van een levenslange liefde die hij voor haar zou koesteren en die op latere leeftijd overging in een trouwe vriendschap voor de gehele familie Viardot.
In Berlijn maakte hij kennis met de anarchist [[Bakoenin]] en dweepte hij met de Duitse idealistische filosofie.
Terug in Rusland maakte hij in [[1843]] kennis met de criticus Belinski, die een sterke invloed op zijn talent uitoefende. Zijn kennismaking in deze jaren met de beroemde zangeres [[Pauline Viardot Garcia]] was het begin van een levenslange liefde die hij voor haar zou koesteren en die op latere leeftijd overging in een trouwe vriendschap voor de gehele familie Viardot.
Van 1847 tot 1851 bevond Toergenjev zich in Parijs, waar hij getuige was van het [[revolutiejaar 1848]] en kennismaakte met onder anderen [[Alexander Herzen]]. Na zijn Parijse periode keerde hij terug naar Rusland, waarna hij weer naar Frankrijk toog en lange reizen door Duitsland en Italië maakte. Toergenjevs relaties in Engeland en Frankrijk (Herzen, Bakoenin) kwamen hem in Rusland op beschuldigingen van revolutionaire activiteiten te staan. Deze beschuldigingen werden door hem fel bestreden: hij was altijd vóór liberale hervormingen, maar tegen gewelddadige revolutie. In 1864 werd hij uiteindelijk vrijgesproken. Vanaf die tijd zou hij in het Westen wonen (Parijs, maar ook Duitsland en Engeland), als een typische Russische emigré (hij was een vaak geziene gast op soirees), en nog slechts voor korte verblijven zijn vaderland bezoeken. Pas in de laatste jaren van zijn leven bracht hij weer wat langere perioden in zijn vaderland door, waar hij onder anderen [[Leo Tolstoj]] bezocht, met wie hij eerder gebrouilleerd was geraakt. In de zomer van 1882 verhinderde ziekte (kanker in schouder en ruggengraat) hem echter weer naar Rusland te gaan. Zijn laatste levensjaar bracht hij zittend door, omdat hij niet meer kon liggen. Hij dicteerde zijn laatste verhaal (Le fin) aan Pauline Viardot. In september 1883 stierf hij uiteindelijk na een lang ziekbed te Parijs.
 
Van 1847 tot 1851 bevond Toergenjev zich in Parijs, waar hij getuige was van het [[revolutiejaar 1848]] en kennismaakte met onder anderenandere [[Alexander Herzen]]. Na zijn Parijse periode keerde hij terug naar Rusland, waarna hij weer naar Frankrijk toog en lange reizen door Duitsland en Italië maakte. Toergenjevs relaties in Engeland en Frankrijk (Herzen, Bakoenin) kwamen hem in Rusland op beschuldigingen van revolutionaire activiteiten te staan. Deze beschuldigingen werden door hem fel bestreden: hij was altijd vóór liberale hervormingen, maar tegen gewelddadige revolutie. In 1864 werd hij uiteindelijk vrijgesproken. Vanaf die tijd zou hij in het Westen wonen ([[Parijs]], maar ook Duitsland en Engeland), als een typische Russische emigré (hij was een vaak geziene gast op soirees), en nog slechts voor korte verblijven zijn vaderland bezoeken. Pas in de laatste jaren van zijn leven bracht hij weer wat langere perioden in zijn vaderlandRusland door,. waarHij hijbracht er onder anderenandere een bezoek aan [[Leo Tolstoj]] bezocht, met wie hij eerder gebrouilleerd was geraakt. In de zomer van 1882 verhinderde ziekte (kanker in schouder en ruggengraat) hem echter weerRusland naar Ruslandandermaal te gaanbezoeken. Zijn laatste levensjaar bracht hij zittend door, omdat hij niet meer kon liggen. Hij dicteerde zijn laatste verhaal (Le fin) aan Pauline Viardot. In september 1883 stierf hij uiteindelijk na een lang ziekbed te Parijs.
Toergenjev kende een enerverend, bewogen en rijk gevuld leven, hetgeen diverse mooie biografieën heeft opgeleverd. Vermeldenswaard is ook het boek 'Toergenjevs liefde' (2003) van de Nederlandse schrijfster [[Daphne Schmelzer]], over Toergenjevs liefde voor Pauline Viardot.
 
Toergenjev kende een enerverend, bewogen en rijk gevuld leven, hetgeen diverse mooieveelgeprezen biografieën heeft opgeleverd. Vermeldenswaard is ook het boek 'Toergenjevs liefde' (2003) van de Nederlandse schrijfster [[Daphne Schmelzer]], over Toergenjevs liefde voor Pauline Viardot.
 
== Werken ==
Regel 41:
 
== Invloed ==
Toergenjev heeft als een der eerste realistische schrijvers grote invloed gehad op de wereldlitaratuurwereldliteratuur. [[William Somerset Maugham]] noemde hem ooit de grootste 19e-eeuwse schrijver en vader van de 20e-eeuwse literatuur.
 
[[Karel van het Reve]] was een belangrijk pleitbezorger van Toergenjevs werk in Nederland. Voor hem was Toergenjev onder de grote Russische schrijvers van de 19e eeuw zelfs de meest geliefde. Van het Reve ontving in [[1979]] de [[Martinus Nijhoff-prijs]] voor zijn vertalingen van het werk van Toergenjev.