Communicatiesatelliet: verschil tussen versies

Met de lancering van de [[Spoetnik 1]] door de Sovjet-Unie in 1957 begonnen de eerste toepassingen in de ruimte.

De AT&T [[Echo I]] (1960) en de [[Echo II]] (1964) waren niet meer dan grote en met reflecterende folie beklede ballonnen die, zwevend in de ruimte, radiosignalen reflecteerden. Er waren geen batterijen die leeg konden raken en ze vereisten geen bepaalde frequentie voor de "uplink". De Echo's waren in een zeer lage baan, zodat ze zichtbaar waren voor de [[grondstation]]s gedurende een paar minuten per keer. Later werden communicatiesatellieten met radiorelais uitgerust. Een signaal dat op de ontvangerfrequentie werd ontvangen, werd direct doorgezonden op de zenderfrequentie van de satelliet. In 1962 ontwikkelde Bell Laboratories ''[[Telstar (satelliet)|Telstar]]'', de eerste communicatiesatelliet voor commercieel gebruik. De Telstar-satelliet was een vroeg voorbeeld van een satelliet die was uitgerust met een eenvoudig relaisstation.

 

Dankzij satellieten konden voor het eerst trans-Atlantische televisie-uitzendingen plaatsvinden. De tot dan toe gebruikte [[Trans-Atlantische telegraafkabel|trans-Atlantische kabels]] hadden daarvoor een te beperkte [[bandbreedte]].