|
==VNV==
In 1933, nog student, werd Tollenaere algemeen [[propagandaleider]] van het pas opgerichte [[Vlaams Nationaal Verbond]] (VNV). Het was een functie waarin hij op tegenstand stuitte vanwege meer gematigde strekkingen dan de zijne. Dit leidde er toe dat hij ontslag moest nemen als arrondissementsleider in Mechelen. Tijdens zijn legerdienst in 1934 werd hij doorbracht [[Staf De Clercq]] enigszinshem op een zijspoor geplaatst.
Hij vestigde zich in Roeselare, waar hij arrondissementsleider werd. In 1936 werd hij met de steun van de politieke familie De Lille, verkozen tot [[Kamer van Volksvertegenwoordigers|Kamerlid]] voor het Vlaams Nationaal Verbond in het [[Kiesarrondissement Roeselare-Tielt|arrondissement Roeselare-Tielt]]. In 1938 werd hij ook verkozen tot [[gemeenteraadslid]] van Roeselare.
Kort na de [[België in de Tweede Wereldoorlog|Duitse inval]] in België op [[Fall Gelb|10 mei 1940]] werd Tollenaere samen met andere Vlaams-nationalisten gearresteerd en naar [[Frankrijk]] [[deportatie|gedeporteerd]], waar hij enkele weken gevangen werd gehouden. Op 21 juni werd hij bevrijd en keerde hij naar België terug, waar hij zich al spoedig ontpopte als een van de drijvende krachten achter de [[collaboratie]]politiek van het VNV.
Als overtuigd [[Grootneerlandisme|Groot-Nederlander]] was Tollenaere tegen de [[Belgische staat]]. Hij sprak zich uit voor het [[nationaalsocialisme]], maar was − in tegenstelling tot de concurrerende collaboratiebeweging [[Deutsch-Vlämische Arbeitsgemeinschaft|DeVlag]] van [[Jef van de Wiele]] − geen voorstander van de aansluiting van [[Vlaanderen]] bij [[Nazi-Duitsland|Duitsland]].
==Waffen SS==
Hij werd de eerste [[commandant-generaal]] van de [[Dietse Militie]]/[[Zwarte Brigade]], de militie van het VNV. Na de Duitse inval in de [[Sovjet-Unie]] in juni 1941 zette Tollenaere zich actief in bij de werving van Vlaamse vrijwilligers voor het [[Oostfront (Tweede Wereldoorlog)|oostfront]]. Zelf vertrok hij op 6 augustus 1941 als ''[[Untersturmführer]]'' (of onderluitenant) bij het [[Vlaams Legioen]] ([[Waffen-SS]]) met een groep vrijwilligers naar het oostfront.
HijBevriend [[artillerie]]vuur van de [[Spaanse Staat|Spaanse]] [[Blauwe Divisie|Division Azul]] doodt werdhem op 22 januari 1942 in [[Kopcy]], 24 km ten noorden van [[Veliki Novgorod]], nabij de weg naar [[Tsjoedovo]], dodelijk getroffen door bevriend [[artillerie]]vuur van de [[Spaanse Staat|Spaanse]] [[Blauwe Divisie|Division Azul]]. Hij ligt begraven op het Duitse soldatenkerkhof in [[Pankovka]], op 7 km van [[Novgorod |Novgorod]].
De dood van Tollenaere was voor VNV-leider [[Staf de Clercq]] − die Tollenaere als zijn opvolger zag − een zware slag. De Clercq zou eveneens in 1942datzelfde jaar overlijden.
==Na de oorlog==
Ook nuNu nog beschouwen een aantal [[rechts (politiek)|rechtse]] Vlaams-nationalisten Tollenaere als een held, terwijl hij voor anderen een extreem nazicollaborateur wasis. Hoe dan ook had Tollenaere −offerde in tegenstelling tot de meestevele andere leidinggevende collaborateurs −zijn deleven moedvoor omzijn ideaal. Als overtuigd nationaalsocialist was het niet zeker welke rol het [[antisemitisme]] bij hem speelde. Gezien het tijdstip van zijn levenoverlijden tekon offerenTollenaere voorniet op de hoogte zijn ideaalvan de [[Holocaust|deportaties van de Joden]] of van de [[Concentratiekamp|vernietigingskampen]].
In zijn boek ''L'évolution du sentiment publique en Belgique sous l'occupation allemande'' (1945) schreef de latere [[Lijst van voorzitters van de Senaat (België)|senaatsvoorzitter]] [[Paul Struye]] : "dat Tollenaere heeft "volkomen onbaatzuchtig " gehandeldhandelde. en men"Men kan zich neerbuigen voor de moed van zijn daad, terwijl men toch streng veroordeelt wat men zijn dwaling moet noemen." ▼Alhoewel Tollenaere een overtuigd nationaalsocialist was, is het niet zeker dat het [[antisemitisme]] bij hem een grote rol speelde. Gezien het tijdstip van zijn overlijden kon Tollenaere niet op de hoogte zijn van de [[Holocaust|deportaties van de Joden]] en dus ook niet van de [[Concentratiekamp|vernietigingskampen]].
▲In zijn boek ''L'évolution du sentiment publique en Belgique sous l'occupation allemande'' (1945) schreef de latere [[Lijst van voorzitters van de Senaat (België)|senaatsvoorzitter]] [[Paul Struye]]: "Tollenaere heeft volkomen onbaatzuchtig gehandeld en men kan zich neerbuigen voor de moed van zijn daad, terwijl men toch streng veroordeelt wat men zijn dwaling moet noemen."
== Trivia ==
* Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd inveranderde Roeselare de naam van het toenmalige Wapenplein (nu het Polenplein, naar de bevrijders van 1944) in Raymond Tollenaereplein veranderd.<ref>Slosse, Roger. "Zo sprak Koberkie" 1991, p. 6-7</ref> Deze markt ligt nabijbij het [[Klein Seminarie Roeselare|Klein Seminarie]], waar Tollenaere in de jaren twintig studeerde en vlakbijbij de plek waar hij sinds 1936 woonde.
==Publicaties==
| 