Easy listening: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
naar boven verplaatst |
||
Regel 13:
}}
'''Easy listening''' (ook wel ''middle-of-the-roadmuziek'' genoemd) is een vorm van [[popmuziek]] en [[amusementsmuziek]] die in het midden van de twintigste eeuw opkwam.
Rond [[1980]] was easy listening de meestbeluisterde stijl op de Nederlandse radio, met populaire radioprogramma's als ''[[Arbeidsvitaminen]]'' en ''[[Muziek terwijl u werkt]]'' als voorlopers. De muziek werd daarna echter minder gedraaid, niet zozeer omdat de populariteit afnam, maar omdat de luisteraars "te oud" werden en dus niet meer interessant waren voor de adverteerders.▼
De muziekstijl kenmerkt zich door eenvoudige, pakkende melodielijnen, rustige harmonieën en rustig dansbare ritmes. De muziek is meestal instrumentaal. Zangers zoals [[Andy Williams]], [[Engelbert Humperdinck (zanger)|Engelbert Humperdinck]] en [[Roger Whittaker]] hebben een stemgeluid dat goed past bij easy listening, en zij hebben dan ook veel muziek in deze stijl uitgebracht. Muziek van artiesten als [[Bing Crosby]] en [[Tom Jones (zanger)|Tom Jones]] werd echter als "te wild" bestempeld om in de categorie easy listening te kunnen vallen.
▲Rond [[1980]] was easy listening de meestbeluisterde stijl op de Nederlandse radio, met populaire radioprogramma's als ''[[Arbeidsvitaminen]]'' en ''[[Muziek terwijl u werkt]]'' als voorlopers. De muziek werd daarna echter minder gedraaid, niet zozeer omdat de populariteit afnam, maar omdat de luisteraars "te oud" werden en dus niet meer interessant waren voor de adverteerders.
Nadat deze muziekvorm uit de mode was geraakt, werd er steeds vaker negatief over gesproken. Het zou "[[muzak]]" zijn, ''earcandy'', slechts bedoeld als achtergrondmuziek.
| |||