Reimond Tollenaere: verschil tussen versies

'''Reimond Tollenaere''' ([[Oostakker]], [[29 juni]] [[1909]] - [[Kopcy]], bij [[Veliki Novgorod]], [[22 januari]] [[1942]]) was een [[België (hoofdbetekenis)|Belgische]] [[nationaalsocialisme|nationaalsocialistisch]] politicus en advocaat.

Tollenaere was de zoon van een [[aannemer]] en wilde aanvankelijk na zijn [[secundair onderwijs|middelbare studies]], gevolgd in het [[Sint-Lievenscollege (Gent)|Sint-Lievenscollege]] in [[Gent]], in het college van [[Ieper,]] en aan het [[Klein Seminarie Roeselare|Klein Seminarie]] in [[Roeselare]], in dit laatste instituut aan [[priester]]studies beginnen. In het academiejaar 1927 - '28 studeerde hij [[wijsbegeerte]] te Roeselare maar werd weggezonden wegens zijn [[Vlaams-nationalisme|Vlaams-Nationalenationale]] overtuiging.

Vervolgens trok hij naar de faculteit [[Rechten]] teaan de [[Rijksuniversiteit Gent]] (1928-1934), waar hij actief was in de [[Vlaamse Beweging]]. Hij was aanwezig op de [[Gouw (Germaans)|gouw-]] en [[landdag]]en van het [[Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond]] (AKVS) en op de verbondsvergaderingen van het [[Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond]] (KVHV). Hij was [[praesespreses]] van het [[KVHV Gent]] in het academiejaar 1932-33, daarnaast was hij bestuurslid van de [[Dietsche Bond]] en hoofdbestuurslid van het [[Dietsch studentenverbond]].

In 1931-32 bracht hij enige tijd als beursstudent door in Duitsland en kwam er in contact met de ideeênideeën van het nationaal-socialismenationaalsocialisme, die hij grotendeels overnam.

Hij vestigde zich in Roeselare, waar hij arrondissementsleider werd. In 1936 werd hij met de steun van de politieke familie De Lille, verkozen tot kamerlid[[Kamer van Volksvertegenwoordigers|Kamerlid]] voor het [[Vlaams Nationaal Verbond]] in het [[Kiesarrondissement Roeselare-Tielt|arrondissement Roeselare-Tielt]] ([[West-Vlaanderen]]). In 1938 werd hij ook verkozen tot [[gemeenteraadslid]] van Roeselare.

Kort na de [[België in de Tweede Wereldoorlog|Duitse inval]] in België op [[Fall Gelb|10 mei 1940]] werd Tollenaere samen met andere Vlaams-Nationalistennationalisten gearresteerd en naar [[Frankrijk]] [[deportatie|gedeporteerd]], waar hij enkele weken gevangen werd gehouden. Op 21 juni werd hij bevrijd en keerde hij naar België terug, waar hij zich al spoedig ontpopte als een van de drijvende krachten achter de [[collaboratie]]politiek van het VNV.

Als overtuigd [[Grootneerlandisme|Groot-Nederlander]] was Tollenaere tegen de [[Belgische staat]]. Hij sprak zich uit voor het [[Nationaalsocialismenationaalsocialisme]], maar was -− in tegenstelling tot de concurrerende collaboratiebeweging [[Deutsch-Vlämische Arbeitsgemeinschaft|DeVlag]] van [[Jef van de Wiele]] -− geen voorstander van de aansluiting van [[Vlaanderen]] bij [[Nazi-Duitsland|Duitsland]].

Hij werd de eerste [[commandant-generaal]] van de [[Dietse Militie]]/[[Zwarte Brigade]], de militie van het VNV. Na de Duitse inval in de [[Sovjet-Unie]] in juni 1941 zette Tollenaere zich actief in bij de werving van Vlaamse vrijwilligers voor het [[Oostfront (Tweede Wereldoorlog)|oostfront]]. Zelf vertrok hij op 6 augustus 1941 als ''[[Untersturmführer]]'' (onderluitenant) bij het [[Vlaams Legioen]] ([[Waffen-SS]]) met een groep vrijwilligers naar het oostfront.

Hij werd op 22 januari 1942 in [[Kopcy]], 24 km ten noorden van [[Veliki Novgorod]], nabij de weg naar [[Tsjoedovo]], dodelijk getroffen door bevriend [[artillerie]]vuur van de [[Spaanse Staat|Spaanse]] [[Blauwe Divisie|Division Azul]]. Hij ligt thans begraven op het Duitse soldatenkerkhof in [[Pankovka]], 7 km van Novgorod.

De dood van Tollenaere was voor VNV-leider [[Staf de Clercq]] -− die Tollenaere als zijn opvolger zag -− een zware slag. De Clercq zou eveneens in 1942 overlijden.

Ook nu nog beschouwen een aantal [[rechts (politiek)|rechtse]] Vlaams-nationalisten Tollenaere als een held, terwijl hij voor anderen een extreem nazicollaborateur was. Hoe dan ook had Tollenaere -− in tegenstelling tot de meeste andere leidinggevende collaborateurs -− de moed om zijn leven te offeren voor zijn ideaal.

Alhoewel Tollenaere een overtuigd nationaal-socialistnationaalsocialist was, is het niet zeker dat het [[antisemitisme]] bij hem een grote rol speelde. Gezien het tijdstip van zijn overlijden kon Tollenaere niet op de hoogte zijn van de [[Holocaust|deportaties van de jodenJoden]] en dus ook niet van de [[Concentratiekamp|vernietigingskampen]].

In zijn boek ''L'évolution du sentiment publique en Belgique sous l'occupation allemande'' (1945) schreef de latere [[Lijst van voorzitters van de Senaat (België)|senaatsvoorzitter]] [[Paul Struye]]: "Tollenaere heeft volkomen onbaatzuchtig gehandeld en men kan zich neerbuigen voor de moed van zijn daad, terwijl men toch streng veroordeelt wat men zijn dwaling moet noemen"."

* Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in Roeselare de naam van het toenmalige Wapenplein (thansnu het Polenplein, naar de bevrijders van 1944) in Raymond Tollenaereplein veranderd.<ref>Slosse, Roger. "Zo sprak Koberkie" 1991, p. 6-7</ref> Deze markt ligt nabij het Klein Seminarie, waar Tollenaere in de jaren twintig studeerde en vlakbij de plek waar hij sinds 1936 woonde.

* [http://www.odis.be/pls/odis/opacuvw.toon_uvw?CHK=PS_8266&p_modus=O&P_DOC_TYPE_ID=HTM&refresh=undefined Fiche van Reimond Tollenaere op Odis]