Hopediamant: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Vertaalcruft en bronloze franje verwijderd. Taalpoets |
Mooie verse typo's |
||
Regel 8:
De oorspronkelijke diamant werd gevonden in de [[Kollurmijn]] in de plaats [[Golkonda|Golconda]] in [[India]] als een ruw gesneden driehoek van 112 3/16 [[karaat]] (22,44 gram). De [[Frankrijk|Franse]] koopvaarder [[Jean-Baptiste Tavernier]] kocht de diamant in [[1660]] of [[1661]]. De blauwe diamant van Tavernier is legendarisch omdat beweerd wordt dat de diamant is gestolen uit het oog van een beeld van de Hindoestaanse godin [[Sita (godin)|Sita]]. In [[1668]] verkocht Tavernier de diamant aan koning [[Lodewijk XIV]] van Frankrijk. Hofjuwelier Sieur Pitau sleep de ruwe diamant tot een 67 1/8 karaat (13,4 gram) steen. De steen werd bekend als ''De [[Blauwe Diamant van de Kroon]]''. De diamant werd in goud gezet en aan een ketting bevestigd, zodat de koning de diamant tijdens plechtigheden kon dragen. In 1749 werd de diamant op een versiersel van de [[Orde van het Gulden Vlies]] geplaatst. Na de dood van [[Lodewijk XV van Frankrijk|Lodewijk XV]] raakte de diamant in onbruik.
In 1792 tijdens de [[Franse Revolutie]] werden
De beheerders van de Franse kroonjuwelen hebben van alle belangrijke diamanten in de collectie loden afgietsels laten maken. Daarmee konden juweliers nieuwe zetsels vervaardigen zonder dat de kostbare stenen zelf de kroonschat verlieten. De huidige Hopediamant past precies in het nog steeds in Parijs bewaarde loden model van de toenmalige Blauwe Diamant van de Kroon.
Regel 15:
==De Hopefamilie==
In [[1824]] kocht [[Henry Philip Hope]] de Blauwe Diamant en vanaf toen stond hij bekend als de Hopediamant. Hope liet de diamant op een broche bevestigen en leende de diamant soms uit aan [[Louisa Beresford]], de vrouw van zijn broer [[Henry Thomas Hope]], om te tonen op societyfeesten. Henry Philip Hope overleed in 1839 en zijn drie neven hebben daarna jarenlang in de rechtszaal
De Hopediamant werd op de [[wereldtentoonstelling van 1851]] in Londen tentoongesteld en op een tentoonstelling in [[Parijs]] in [[1855]], maar lag gewoonlijk in de kluis. Henry Hope overleed op 4 december 1862 en zijn vrouw Adèle erfde alles, bij haar overlijden ging de gehele erfenis naar haar kleinzoon Henry Francis Hope Pelham-Clinton-Hope. Hij erfde de Hope erfboedel in 1887. Hij kon echter niets met de erfenis doen zonder toestemming van de rechter.
| |||