Livin' Blues: verschil tussen versies

Ted Oberg voelt zich door het contract met Ariola gedwongen de band voort te zetten. Hij is dan ook de enige overgebleven LB'er die eind 1974 meedoet op de [[Disco (muziekgenre)|disco]]-[[hit (muziek)|hit]] ''Boogie Woogie Woman'' met zanger John Frederiksz (onder andere bekend van George Cash), Michel Driesten op drums, Ronnie Meyes op gitaar en de teruggekeerde Henk Smitskamp op bas, die uit de opgeheven [[Shocking Blue (band)|Shocking Blue]] overkomt. Althans die bezetting prijkt op de fotohoes, want als de band de single begin [[1975]] op TV gaat promoten blijken Meyes en Driesten verdwenen te zijn en doen [[Cornelis van der Beek|Cor v.d. Beek]] (ex-drummer van Shocking Blue) en Paul Vink (ex-[[Finch (band)|Finch]], toetsen) mee. Op de LP ''Live 75'' is laatstgenoemde alweer absent. Een jaar later op ''Blue Breeze'' (geproduceerd door John Sonneveld) is de voormalige Shocking Blue-ritmesectie vervangen door bassist André Reijnen (ex-[[Brainbox]]) en drummer Jacob van Heiningen (ex-Galaxis). Deze LP is de bestverkochte van de band en met name de populariteit in Polen stijgt tot grote hoogten.

 

 

Oberg stopt in [[1986]] na bijna 20 jaar Livin' Blues. Christiansen probeert het in 1987 nog eens met de lp ''Livin' Blues Now'' met Joop van Nimwegen (gitaar), Aad van Pijlen (bas), Willem v.d. Wall (gitaar), Art Bausch (drums) en oudgediende John Lagrand.