In 1869 werd hij door groothertog [[Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach|Carl-Alexander von Sachsen-Weimar-Eisenach]] naar [[Weimar (Thüringen)|Weimar]] gevraagd om les te geven aan de “kunstschule”“Kunstschule”. De groothertog wilde de stad waar [[Johann Wolfgang von Goethe|Goethe]], [[Friedrich Schiller|Schiller]] en [[Johann Gottfried Herder|Herder]] hadden verbleven, uitbouwen tot een centrum van kunstonderricht. Deze stad, trots op haar verleden, hield er aan Vlaamse kunstenaars aan te trekken om de leerlingen van de Academie in te wijden in het [[coloriet]] van onze meesters. Karel Verlat volgde [[Ferdinand Pauwels]] (1830-1904) op. Na hem kwamen nog [[Willem Linnig Jr]]., [[Alexandre Struys]] en [[Henry Van de Velde]]. Samen met [[Carl Gussow]], de schilder met het Vlaamse coloriet, vormde hij er tal van goede leerlingen. De groothertog Carl-Alexander en de groothertogin [[Sophie der Nederlanden]] vertrouwden hem de opleiding in het schilderen toe van hun dochters, de prinsessen [[Marie Anna Alexandrine Sophie van Saksen-Weimar-Eisenach|Maria-Alexandrina]] en [[Elisabeth Sibylle Maria Dorothea van Saksen-Weimar-Eisenach|Elisabeth]].
Het laatste jaar van zijn verblijf in Weimar vereerde de groorhertog hem met de orde[[Orde van de “WittenWitte Valk”Valk]] en benoemde hem tot bestuurder van de Academie. Hij kwam in de plaats van graaf von Kalkreuth die omwille van zijn gezondheid het ambt moest neerleggen.
