'''Adolf Johann Cord Rüter''' ([[Delft]], [[14 maart]] [[1907]] - [[Leiden]], [[18 augustus]] [[1965]]) was een Nederlands [[historicus]].
HijRüter promoveerde in 1935 op het [[proefschrift]]: ''De [[spoorwegstaking van 1903]], een spiegel der arbeidersbeweging in Nederland'' (Leiden, 1935). In 1946 werd hij als opvolger van [[Herman Theodoor Colenbrander|Colenbrander]] benoemd op de [[leerstoel Vaderlandse Geschiedenis]] van de [[Universiteit Leiden]]. Rüter werd in 1952 directeur van het [[Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis]] in Amsterdam, als opvolger van [[Nicolaas Posthumus]]. In 1960 verscheen zijn studie ''Rijden en staken: de Nederlandse Spoorwegen in oorlogstijd'' (Den Haag, 1960), met als hoofdonderwerp de tweede grote Nederlandse [[spoorwegstaking van 1944]]. In 1961 werd hij aan de Leidse universiteit de allereerste Nederlandse hoogleraar [[Sociale geschiedenis]]. Rüter was tevens directeur van het [[Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis]] te Amsterdam.
