Welf II van Altdorf: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 3:
Omdat voorouders van Welf de heilige [[Odomar van Sankt Gallen]] hadden gedood was hun geslacht verplicht om ieder jaar een boete te betalen aan het graf van de heilige. In de tijd van Welf werd de boete betaald in de vorm van staal uit een mijn in [[Füssen]]. Welfs broer Hendrik was te trots om deze boete te betalen en kwam kort daarna om het leven toen hij bij de steenbokjacht in een ravijn stortte. Hun moeder Ita zorgde ervoor dat de betalingen werden hervat.
Welf was graaf van Altdorf (tegenwoordig [[Weingarten (Württemberg)]]) en van [[Lechrain]]. Hij had grote bezittingen rond het Bodenmeer, tot in Noord-[[Italië]] aan toe. Hij trouwde met
Welf was zoon van Rudolf II van Altdorf (927 - ca. 992) en Itha van Öhningen (ca. 940 - na 1000), een rijke erfdochter van [[Koenraad I van Zwaben]] en Richlind (dochter van [[Otto I de Grote]]). Rudolf II was zoon Rudolf I van Altdorf (ca. 895 - ca. 950), graaf van de [[Gouw_(Germaans)#Gouwen_in_Duitsland_en_Oost-Frankrijk|Linzgau]], [[Gouw_(Germaans)#Gouwen_in_Duitsland_en_Oost-Frankrijk|Argengau]] en [[Gouw_(Germaans)#Gouwen_in_Duitsland_en_Oost-Frankrijk|Augstgau]]. Door een grote ruil van bezit met zijn broer (bisschop Koenraad) consolideerde hij de kern van zijn bezit. Rudolf I was getrouwd met Siburgis. Rudolf I was zoon van [[Hendrik van Altdorf]].
|