Schmalkaldische Oorlog: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
+cat. |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 24:
De '''Schmalkaldische Oorlog''' ([[Duits]]: ''Schmalkaldischer Krieg'') was een oorlog die van [[1546]] tot [[1547]] werd gevoerd tussen [[keizer Karel V]] en de [[Schmalkaldisch Verbond|Schmalkaldische Bond]], een alliantie van protestantse vorsten en steden in het [[Heilige Roomse Rijk]]. De belangrijkste leden van de Bond waren landgraaf [[Filips I van Hessen|Filips]] van [[Landgraafschap Hessen|Hessen]] en keurvorst [[Johan Frederik I van Saksen|Johan Frederik]] van [[Keurvorstendom Saksen (1485-1547)|Saksen]]. Karel V werd gesteund door zijn broer [[Keizer Ferdinand I (1503-1564)|Ferdinand]] en hertog [[Maurits van Saksen (1521-1553)|Maurits van Saksen]].
De keizer begon de oorlog om de eenheid van het geloof in het Heilige Roomse Rijk te herstellen en om zijn invloed in het Rijk te versterken.<ref>Blockmans, Karel V</ref> De eerste gevechten vonden plaats in het zuiden van Duitsland, langs de Donau.
Door zijn overwinning bereikte de keizer het toppunt van zijn macht. Met het [[Interim van Augsburg]], dat de keizer op de [[Rijksdag van Augsburg (1547)|Rijksdag van 1548]] uitvaardigde, probeerde de keizer het katholieke geloof in het hele rijk opnieuw in te voeren, hoewel hij wel een aantal concessies aan de protestanten deed. Het interim werd echter bijna nergens geaccepteerd. Na [[Vorstenopstand|een opstand]] in [[1552]] van een aantal Duitse vorsten, moest Karel V toegeven en werd het interim uitgesteld. Uiteindelijk werd in [[1555]] de [[Godsdienstvrede van Augsburg]] gesloten, waarin het lutheranisme in het Rijk officieel werd toegestaan.
| |||