Ans van Dijk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 42122051 van MatthijsWiki (overleg) ongedaan gemaakt.
MoiraMoira (overleg | bijdragen)
versie van MatthijsWiki van 20 sep 2014 om 16:43 (42122051) teruggeplaatst - wat dat heebreeuws hier doet is onhelder, verder suggestief en met taalfouten
Regel 13:
| rang =
}}
'''Anna (Ans) van Dijk''' ([[Amsterdam]], [[24 december]] [[1905]] – [[Weesperkarspel]], [[14 januari]] [[1948]]) was een Nederlands [[collaboratie|collaborateur]] en de enige [[Nederlands]]e [[Hebreeuws]]eNederlandse vrouw die ter dood werd veroordeeld en waarbij ook het doodvonnis werd voltrokken wegens haar verraad van [[onderduiken (Tweede Wereldoorlog)|onderduikers]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]].
 
Ans van Dijk was een dochter van joodse ouders, Aron van Dijk en Kaatje Blik. Ze was een moeilijk kind en stond vanaf haar vijfde onder behandeling van een [[kinderarts]]. Op haar veertiende raakte ze haar moeder kwijt, op haar 34e overleed haar vader in de psychiatrische inrichting 'Het Apeldoornsche Bosch'. Haar huwelijk met Bram Querido, dat in [[1927]] gesloten was, liep stuk in [[1935]]. In november 1940 werd officieel de echtscheiding uitgesproken. Na haar huwelijk kreeg zij een lesbische relatie met Miep Stodel. Stodel vluchtte in 1942 naar Zwitserland.<ref>http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/een-leven-vol-verraad Koos Groen: Als slachtoffers daders worden.</ref>.
Regel 21:
Het verraad door Van Dijk begon in feite met haar eigen verraad. Zelf was ze in de Marco Polostraat ondergedoken. Op een ander adres in diezelfde straat had ze twee joodse dames ondergebracht. Die dames werden verraden en vertelden op hun beurt dat het schuiladres hen door Van Dijk was aangereikt. Zij werd gearresteerd op [[Pasen|1e paasdag]] [[1943]] door de SD-rechercheur [[Peter Schaap (SD'er)|Peter Schaap]] van het Bureau Joodse Zaken van de Amsterdamse politie. Nadat zij toegezegd had om voor de SD te werken, werd Van Dijk vrijgelaten.
 
In de eerste periode opereerde ze alleen. Ze woonde toen samen met een nieuwe vriendin [[Mies de Regt]], die op de hoogte was van haar inspanningen voor de Sicherheitsdienst (SD). Maar Mies, noch haar andere vriendinnen uitten gering kritiek omdat zij lesbisch waren en toch inkomsten met elkaar en onderdak deelden. Later kreeg Ans hulp van een aantal andere joodse vrouwen en werd ze de motor van deze groep, die op Joodse families, gezinnen, Orthodoxen & Joodse homoseksuelejoden jaagde en varraade naar de [[concentratiekamp]]en.
 
Zij deed zich voor als illegaal werkster, die onderduikadressen en valse persoonsbewijzen kon leveren. Haar huis aan de Jekerstraat 46-2 in de Amsterdamse [[Rivierenbuurt (Amsterdam)|Rivierenbuurt]] diende als fuik, waar vele van haar slachtoffers door de [[Sicherheitsdienst]] werden gearresteerd, waaronder haar eigen broer en zijn familie. Van deze mensen overleefde slechts een klein deel de [[concentratiekamp]]en.
 
Op [[20 juni]] [[1945]] werd zij gearresteerd in het huis van Mies de Regt in [[Rotterdam]]. Op [[24 februari]] [[1947]] werd zij in Amsterdam voorgeleid bij het [[Bijzondere rechtspleging|Bijzonder Gerechtshof]]. De rechtbank veroordeelde haar tot de doodstraf wat bijna nooit voorkwam, vanwege het verraad van ongeveer 700 tot 800 (volgens Van Dijk 100) onderduikers, samenhoewel metzij anderestelde Joodsekrankzinnig lesbischevan ofangst getrouwdete vrouwenzijn metgeweest. gezinnenMet dieals ookverweer lesbischalleen waren.uit Mevrouwlijfsbehoud vangehandeld Dijkte antwoorddehebben tijdensging dezij tweedein wereld oorlog moet het welberoep, hetmaar isop ik[[24 ofseptember]] hun1947 enbevestigde daardoorde antwoordde[[Bijzondere zij krankzinnigRaad van angstCassatie]] tehaar zijnstraf. geweestOok inhaar deze twee strijdverzoek om het[[gratie]] nietwerd te doen. <ref>http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/2703499/1994/08/20/GEEXECUTEERD-EEN-VERRAADSTER-JOODS-EN-LESBISCHafgewezen.dhtml</ref>
 
Met als verweer alleen uit lijfsbehoud gehandeld te hebben ging zij in beroep, maar op [[24 september]] 1947 bevestigde de [[Bijzondere Raad van Cassatie]] haar straf. Ook haar verzoek om [[gratie]] werd afgewezen ook als was haar beweeg redenen om alleen te overleven. Haar communicatie met andere Joodse vrouwen die haar hebben geholpen heeft ze afgebroken. De groep waar zij meedraaide, het aantal Joodse vrouwen die haar hielpen is op de dag nu de identiteit niet publiekelijk bekend gemaakt.
<ref>http://www.dedokwerker.nl/ans_van_dijk.html</ref>
In januari 1948 werd zij in het fort Bijlmer in de toenmalige gemeente Weesperkarspel (thans Bijlmermeer, gemeente Amsterdam) door een [[Fusilleren|vuurpeloton]] om het leven gebracht. De avond voor haar executie liet zij zich dopen en trad ze toe tot de [[katholicisme|Rooms-katholieke Kerk]].