Sint-Laurentiuskerk (Voerendaal): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nieuw
 
Fnorp (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 2:
De '''Sint Laurentiuskerk''' in [[Voerendaal]] ([[Zuid-Limburg (Nederland)|Zuid-Limburg]]) is een Rooms-katholieke [[kerk (gebouw)|kerk]] die oorspronkelijk uit de 11e eeuw stamt. Van deze oorspronkelijk kerk rest thans alleen de [[Romaanse stijl|romaans]]e toren. De huidige eenbeukige [[kruiskerk]] bestaat uit een [[schip (bouwkunst)|middenschip]] dat dateert uit 1840 en een [[transept|dwarsbeuk]], [[priesterkoor]] en [[apsis|absis]] uit 1917. De toren is ongeleed, met binnenin de doopkapel met een vont uit de 12e eeuw, vervaardigd uit ''Naamse hardsteen''. Het is de enige kerk van het dorp ([[Kunrade]] niet meegerekend) en bevindt zich bij het centrum.
 
De kerk werd in 1049 door [[Paus Leo IX]] geconsacreerd en is de enige door een paus ingewijde kerk van Nederland. Leo IX reisde na de vele verwoestingen die de Noormannen achterlieten de wereld rond met als intentie de bevolking opnieuw te bekeren tot het christendom. In augustus 1049 bezocht hij [[Aken (stad)|Aken]], vergezeld door bisschop [[Udo van Toul]], die onder meer het grondgebied rond [[Heerlen]] bezat. Op 10 augustus, de dag van de heilige martelaar [[Laurentius van Rome|Laurentius]], vondtvond de inwijding plaatst op verzoek van Udo (zoals verondersteld). Voerendaal was in de eerste jaren van het bestaan van het kerk het centrum van het geloof in de regio. Pas in de 12 eeuw werd Heerlen door [[Theoderich van Are]] kerkelijk losgemaakt van Voerendaal en richtten daar de [[Pancratius (heilige)|Sint Pancratius]]parochie op.
 
Het oorspronkelijke kerkgebouw was net als de hiervan resterende toren uitgevoerd in Kunradersteen, een mergelachtig gesteente dat plaatselijk gewonnen wordt en waaruit ook een groot aantal andere kerken in Limburg zijn opgetrokken. Het huidige uit rode baksteen opgetrokken middenschip werd in 1840 gebouwd door architect [[J. Dumoulin]] ter vervanging van een ouder kerkgebouw, waarvan vrij weinig bekend is. Het is een zogenaamde ''[[waterstaatskerk]]'', gebouwd met financiële steun van de landelijke overheid. De inzegening van het nieuwe kerkgebouw vond plaats in 1841. In 1917 werd de uitbreiding aan de oostzijde, bestaande uit een [[transept]] en een nieuw [[priesterkoor|koor]], gebouwd, waarbij de verantwoordelijke architect, [[Jan Stuyt]], opnieuw gebruik maakte van Kunradersteen. Een grote renovatie van het geheel volgde in 1984.
 
[[Categorie:Kerkgebouw in Nederland]]