Wurlitzer (piano): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k sp |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 16:
Het instrument heeft 64 toetsen en het bereik is dat van een [[vleugel (muziek)|vleugel]] zonder de laagste en hoogste [[octaaf (muziek)|octaaf]]. Anders dan een echte piano heeft een Wurlitzer piano geen snaren. In plaats daarvan slaan de toetsen via een rudimentair pianomechaniek metalen tongetjes aan, waarna het geluid [[elektrostatische microfoon|elektrostatisch]] wordt opgenomen en vervolgens wordt versterkt. De toonopwekking is derhalve elektromechanisch, en het instrument is dan ook geen elektronische piano maar is goed vergelijkbaar met de [[Rhodes (piano)|Rhodes piano]]. Aanvankelijk was de Wurlitzer piano voorzien van een ingebouwde versterker en luidspreker; later verschenen ook modellen zonder versterker.
De Wurlitzer piano werd in februari 1956 gebruikt op opnamen van [[Sun Ra]] die jaren later zouden worden uitgebracht op het album ''Angels and Demons at Play'', en werd bekend door de hit ''What I'd Say'' (1959) van [[Ray Charles]]. Het instrument is veel gebruikt door de groep [[Supertramp]] (o.a. ''Bloody well Right'', ''[[Dreamer]]'', ''Hide in your shell'', ''[[Goodbye Stranger]]'' en ''[[The Logical Song]]'') en is verder is te horen op opnamen van onder andere [[Pink Floyd]] (''Money'', ''Have a cigar''), [[Steely Dan]], [[Neil Young]] en [[Queen]] (''[[You're my best friend (Queen)|You're My Best Friend]]'').
Er zijn vandaag de dag diverse [[digitale piano|digitale piano's]], [[keyboard|keyboards]], en [[synthesizer|synthesizers]] die het geluid van een Wurlitzer kunnen [[emulatie|emuleren]].
| |||