Colitis pseudomembranacea: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wimpus heeft de pagina Pseudomembraneuze colitis hernoemd naar Colitis pseudomembranacea over een doorverwijzing: Titel volgens Pinkhof
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
{{Disclaimer medisch lemma}}
{{Infobox aandoening
| naam = PseudomembraneuzeColitis colitispseudomembranacea
| latijn =
| Latijn1 =
| Oudgrieks1 =
| Nederlands1 = Pseudomembraneuze colitis<ref name="Pinkhof2012"/><br />
Postantibiotische colitis<br />
Clostridium Difficile Associated Disease<br />
CDAD
| ICD10 = {{ICD10|A|04|7|a|00}}
| ICD9 = {{ICD9|008.45}}
Regel 13 ⟶ 20:
| DiseasesDB = 2820
}}
'''PseudomembraneuzeColitis colitispseudomembranacea'''<ref name="Hildebrandt1998">Hildebrandt, H. (colitisRed.) pseudomembranacea(1998). ''Pschyrembel Klinisches Wörterbuch.'' (258. Auflage). Berlin/New York: Walter de Gruyter.</ref><ref name="Pinkhof2012">Everdingen, postantibiotischeJ.J.E. colitisvan, ClostridiumEerenbeemt, DifficileA.M.M. Associatedvan Diseaseden ofwel(2012). '''CDAD'Pinkhof Geneeskundig woordenboek'' (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.</ref> is een [[ontsteking (geneeskunde)|ontsteking]] (''-itis'') van de [[dikke darm]], die vaak optreedt na een behandeling met [[antibiotica]]. Er zijn aanwijzingen dat het gebruik van maagzuurremmende middelen het ontstaan van de ziekte bevordert. PseudomembraneuzeColitis colitispseudomembranacea wordt meestal veroorzaakt door overmatige groei van ''[[Clostridium difficile]]'', een tot de normale darmflora behorende bacterie. ''Clostridium difficile'' maakt twee [[toxine (gif)|toxine]]n die het [[slijmvlies]] van de dikke darm aantasten. Met name een variant van ''Clostridium difficile'', type 027 is een probleem vanwege resistentie tegen antibiotica.
 
Bij gebruik van [[antibiotica]] wordt het evenwicht tussen de verschillende bacteriestammen (de [[darmflora]]) die zich normaliter in het darmkanaal bevinden verstoord, en kan ''[[Clostridium difficile]]'' de overhand krijgen met pseudomembraneuze colitis pseudomembranacea tot gevolg. De symptomen zijn frequente (meer dan zeven keer per dag) lozingen van vaak naar paardenmest stinkende [[diarree]] met buikpijn al dan niet met [[koorts]]. In ernstige gevallen kan het vochtverlies zo ernstig worden dat een levensbedreigende [[Dehydratie (geneeskunde)|dehydratie]] ontstaat waarbij bloedvergiftiging ([[Bloedvergiftiging|sepsis]]), lage bloeddruk, [[toxisch megacolon]] en [[darmperforatie]] kunnen optreden.
 
Behandeling van pseudomembraneuze colitis pseudomembranacea bestaat uit het staken van het gebruik van [[antibiotica]], tenzij de antibiotica zelf een levensbedreigende infectie moeten bestrijden. Zonder verdere complicaties geneest pseudomembraneuze colitis pseudomembranacea onbehandeld meestal binnen 12 dagen. In ernstige gevallen is orale toediening van [[metronidazol]] meestal effectief tegen ''Clostridium difficile''. Als laatste redmiddel voor levensbedreigende [[ziekenhuisbacterie]]infecties wordt oraal toe te dienen [[vancomycine]] in reserve gehouden. Om het bacteriologisch evenwicht actiever te herstellen worden wel [[lactobacillus]]-stammen toegediend (oraal). Ook andere bacteriestammen worden wel (rectaal) gebruikt om de darmflora te herstellen.
 
De kans op pseudomembraneuze colitis pseudomembranacea neemt toe met het stijgen van de leeftijd. Risicogroepen zijn vooral ook postoperatieve en anderszins verzwakte patiënten. PseudomembraneuzeColitis colitispseudomembranacea is vaak een ziekenhuisinfectie (ontstaan in het ziekenhuis); de aandoening leidt tot uitscheiding van sporenvormen van de bacterie. Deze sporen zijn resistent tegen uitdroging en kunnen aan de schoenzolen worden meegenomen van kamer naar kamer. Als gevolg daarvan kan de aandoening zich verspreiden. Daarom krijgen patiënten een eigen toilet en liefst een eigen kamer.
 
{{Appendix|Literatuurverwijzingen}}
 
{{Commonscat|Pseudomembranous colitis}}