|
==Carrière==
===Jeugd===
Daniel vanVan Buyten werd geboren in [[Chimay (plaats)|Chimay]], een stad vlak bij de Franse grens in Henegouwen, als de zoon van [[Francis Van Buyten]], een bekende Belgische [[Professioneel worstelen|professioneel worstelaar]] en gewezen doelman. Zijn moeder Renate is een Duitse en is afkomstig van [[Hannover (stad)|Hannover]]. Op 8-jarige leeftijd sloot Daniel zich aan bij het plaatselijke JS Froidchapelle, hoewel hij als kind ook droomde van een carrière als worstelaar. Hij werd er in 1991 weg geplukt door [[Olympic Charleroi]]. Na twee seizoenen belandde vanVan Buyten bij [[UBS Auvelais (4290)|UBS Auvelais]] alvorens in 1994 de overstap te maken naar FC Somzée, een club uit de tweede provinciale. Ook zijn oudere broer Alain belandde bij Somzée. De jongste vanVan Buyten was in die dagen een middenvelder en viel vooral op door zijn lengte en stevig schot. Dat hij fysiek sterk was, was een gevolg van zijn sportieve opvoeding.
In 1997 werden beide vanVan Buytens door Michel Bertinchamps, conditietrainer van eersteklasser [[Sporting Charleroi]], ontdekt. Daniel had in het verleden al eens getest bij Charleroi, maar toen zonder succes. In zijn eerste jaar werd hij ondergebracht bij de reserven, waar hij zich met meer dan 30 doelpunten meteen in de kijker speelde. Een jaar later mocht hij zich aansluiten bij de A-kern.
===Charleroi===
Het was toenmalig trainer [[Robert Waseige]] die de 20-jarige vanVan Buyten liet debuteren op het hoogste niveau. Hij werd bij de Zebra's een ploeggenoot van onder meer [[Dante Brogno]], [[Alexandre Teklak]], [[Frédéric Peiremans]] en [[Roch Gérard]]. In totaal kreeg hij 19 speelkansen van Waseige. Het bleek voldoende om een transfer naar de grote concurrent uit Luik af te dwingen.
===Standard===
Van Buyten ruilde in de zomer van 1999 Charleroi in voor [[Standard Luik]]. De Waal werd bij de Rouches omgevormd tot verdediger, maar kende er geen makkelijk seizoen. Eerst werd trainer [[Tomislav Ivić]] opzij gezet, wat later was het de beurt aan zijn landgenoot Zvletko Mijać, die uiteindelijk vervangen werd door oud-speler [[Jean Thissen]]. Bovendien vond vanVan Buyten als rechtsachter zijn draai niet. Het seizoensbegin werd een flop voor de jonge Waal, die door [[Sport/Voetbalmagazine]] verkozen werd tot "Loden Schoen". Pas als centrale verdediger, aan de zijde van ploeggenoot Liviu Ciobotariu, ontbolsterde hij. Na de winterstop werd vanVan Buyten een sterkhouder bij Standard en werd hij door de Franstalige pers vergeleken met oud-international [[Philippe Albert]]. In zijn tweede seizoen in de Vurige Stede volgde de bevestiging. Voortaan werd hij bij elke sterke prestatie aan de nationale ploeg gelinkt. In januari 2002 werd hij 14e in de einduitslag van de [[Belgische Gouden Schoen 2001|Gouden Schoen]].
===Marseille===
In 2001 zette vanVan Buyten opnieuw een stap hogerop. Hij trok samen met [[Joseph Yobo]] en doelman [[Vedran Runje]] naar [[Olympique Marseille]], een zusterclub van Standard. Na de winterstop maakte ook [[Jurgen Cavens]] de overstap van Standard naar Marseille. De Frans club betaalde zo'n 12 miljoen euro voor de transfer van vanVan Buyten. Het was toen de duurste transfer in de geschiedenis van het Belgisch voetbal.<ref>[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=NFLI05072001_002 Van Buyten (Standard) officieel naar Marseille] De Standaard, 5 juli 2001</ref>
Bij l'OM werd hij gezien als een "défenseur-buteur", een verdediger én doelpuntenmaker. Een rol die tot enkele jaren voordien vervuld werd door [[Laurent Blanc]]. Dat hij door zijn sprongkracht en uitstekende timing regelmatig met het hoofd scoorde, was ook de Fransen niet ontgaan. Van Buyten, die bij l'OM het nummer 4 droeg, speelde in het zuiden van Frankrijk samen met verdedigers als [[Frank Lebœuf]] en [[Loris Reina]]. De kwaliteiten van de inmiddels Belgische international werden zelfs in de toonaangevende krant L'Equipe geprezen. In het seizoen 2002/03 werd hij gelinkt aan buitenlandse clubs als [[Manchester United]], [[Newcastle United FC|Newcastle United]] en [[Juventus FC|Juventus]].<ref>[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DST25012003_112 Van Buyten breekt door in Marseille] De Standaard, 25 januari 2003</ref> In 2003 maakte hij ook deel uit van het [[Trophées_UNFP_du_football#Elftal_van_het_Seizoen|elftal van het seizoen]].
Enkele jaren na vanVan Buytens overstap naar Marseille kwam zijn transfer in opspraak.<ref>[http://www.hln.be/hln/nl/1299/Ligue-1/article/detail/134561/2008/01/15/Tapie-verhoord-over-verdachte-transfer-Van-Buyten.dhtml Tapie verhoord over verdachte transfer Van Buyten] Het Laatste Nieuws, 15 januari 2008</ref><ref>[http://www.hbvl.be/Archief/guid/huiszoeking-bij-voetbalclub-marseille-op-vraag-van-luikse-rechter.aspx?artikel=944e6afe-8045-419e-b173-1abd2b6a5688 Huiszoeking bij voetbalclub Marseille op vraag van Luikse rechter] Het Belang van Limburg, 13 april 2006</ref> De verscheidene transfers van Standard naar Marseille aan het begin van de 21e eeuw maakten volgens een gerechtelijk onderzoek deel uit van een witwasoperatie.<ref>[http://www.voetbalwedden.net/nieuws/ex-voorzitter-standard-luik-luciano-donofrio-in-nauwe-schoenen/ Ex-voorzitter Standard Luik Luciano Donofrio in nauwe schoenen] Voetbalwedden.net, 25 juni 2011</ref>
In het seizoen 2003/04 speelde vanVan Buyten met Marseille in de [[UEFA Champions League|Champions League]]. Trainer José Anigo volgde in de loop van het seizoen zijn landgenoot [[Alain Perrin]] op. Anigo maakte de Belgische verdediger duidelijk dat hij geen plaats meer had in het elftal. Na de winterstop pakte een teleurgestelde vanVan Buyten zijn koffers.
===Manchester City===
Op Anigo's aanraden belandde hij in de [[Premier League]]. In theorie leek de fysiek sterke competitie op het lijf geschreven van vanVan Buyten, maar een blessure aan de adductoren gooide roet in het eten. Hij kon zich niet op korte tijd in de ploeg werken en kwam slechts 5 keer in actie voor The Citizens. Van Buyten, die liever in Marseille was gebleven, zocht na het seizoen weer andere oorden op.<ref>[http://sportmagazine.knack.be/sport/nieuws/voetbal/daniel-van-buyten-marseille-heeft-me-al-vaak-gepolst/article-1195125995766.htm Daniel Van Buyten: ‘Marseille heeft me al vaak gepolst’] Sport/Voetbalmagazine, 2 november 2011</ref>
===HSV===
In juni 2004 tekende vanVan Buyten een contract voor 4 seizoenen bij [[Hamburger SV]]. Trainer Klaus Toppmöller haalde hem binnen als vervanger van de Nederlander [[Nico-Jan Hoogma]].<ref>[http://sport.be.msn.com/nl/voetbal/buitenland/article.html?Article_ID=45800 Van Buyten tekent bij Hamburg] Sport.be, 13 juni 2004</ref> De toen 26-jarige vanVan Buyten werd bij HSV een ploeggenoot van [[Emile Mpenza]].
Voor vanVan Buyten voelde de transfer naar HSV een beetje aan als thuiskomen, zijn moeder is immers uit Duitsland afkomstig. In oktober 2004 werd [[Thomas Doll]] aangeduid als Toppmöllers opvolger. De oud-speler van HSV loodste de club in 2006 naar een derde plaats en promoveerde vanVan Buyten tot aanvoerder van het team.
===Bayern München===
[[Bestand:Bayern Munich-Internazionale 2010-05-22.svg|right|thumb|De opstellingen van de Champions Leaguefinale van 2010.]]
Na twee seizoenen wordt vanVan Buyten getransfereerd naar de Duitse topclub [[FC Bayern München|Bayern München]]. Hij tekende er voor 4 seizoenen.<ref>[http://www.hbvl.be/Archief/guid/van-buyten-ruilt-hamburg-voor-bayern-munchen.aspx?artikel=ae54f5b5-de8c-4e37-a728-b517c6691788 Van Buyten ruilt Hamburg voor Bayern München] Het Belang van Limburg, 9 juni 2006</ref> HSV trok zijn landgenoot [[Vincent Kompany]] aan als zijn vervanger.
Bij Bayern mocht Big Dan de concurrentie aangaan met [[Lúcio]], [[Martín Demichelis]] en [[Valérien Ismaël]]. Hij werd samen met de Braziliaan Lúcio het centrale duo onder trainer [[Ottmar Hitzfeld]]. Het duurde niet lang alvorens vanVan Buyten ook bij Bayern zijn waarde toonde. Zo maakte hij in zijn eerste seizoen twee belangrijke uitgoals in
de kwartfinale van de Champions League. Tegenstander [[AC Milan]] kwam in de heenwedstrijd twee keer op voorsprong, maar Van Buyten zorgde twee keer voor de gelijkmaker. De terugwedstrijd verloren de Duitsers met 0-2. Milan won later ook de finale. In 2008 won vanVan Buyten zijn eerste landstitel en beker met Bayern.
Onder [[Jürgen Klinsmann]] kwam vanVan Buyten minder aan spelen toe. De gewezen wereldkampioen plaatste hem vaak op de bank. Op een gegeven moment lag Van Buyten met zijn coach in de clinch.<ref>[http://www.hbvl.be/sport/voetbal/voetbal-buitenland/daniel-van-buyten-in-de-clinch-met-klinsmann.aspx Van Buyten geflikt door Klinsmann: "Diep geschokt"] Het Laatste Nieuws, 26 februari 2009</ref> Klinsmann maakte het seizoen echter niet af en werd vervangen door succestrainer [[Jupp Heynckes]].
In 2009 nam [[Louis van Gaal]] het roer over. Onder de Nederlander werd Van Buyten opnieuw een vaste waarde. Met spelers als [[Arjen Robben]], [[Thomas Müller (voetballer)|Thomas Müller]], [[Franck Ribery]] en [[Bastian Schweinsteiger]] won Bayern dat seizoen de dubbel. Het bereikte ook de finale van de Champions League, maar verloor daarin met 2-0 van [[Internazionale]]. Van Buyten was in de finale de rechtstreekse tegenstander van doelpuntenmaker [[Diego Milito]], die hem bij zijn tweede treffer passeerde.<ref>[http://www.sporza.be/cm/sporza/voetbal/champions_league/1.784654 Milito schiet Inter naar Champions League-hemel] Sporza, 22 mei 2010</ref>
Voor het seizoen 2011/12 keerde Heynckes terug als trainer. De 34-jarige Van Buyten moet zich dan tevreden stellen met een rol als invaller. Maar desondanks een moeizame start begon vanVan Buyten meer basisplaatsen te krijgen, gekoppeld aan sterke prestaties. In december 2011 kreeg Van Buyten een blessure aan de voet waardoor hij 6 tot 8 weken buiten strijd was. Ondanks de interesse van enkele clubs verlengde hij in april 2012 zijn contract tot 2013.<ref>[http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/buitenland/Duitsland/120430_Van_Buyten_verlengt Van Buyten verlengt zijn contract bij Bayern] Sporza, 30 april 2012</ref>
In mei 2012 werd een geblesseerde vanVan Buyten in allerijl klaargestoomd voor de Champions Leaguefinale tegen [[Chelsea FC|Chelsea]]. Hij mocht in de 87e minuut invallen voor doelpuntenmaker [[Thomas Müller (voetballer)|Thomas Müller]], het stond toen 1-0. Nog geen minuut na zijn invalbeurt maakte zijn ex-ploegmaat [[Didier Drogba]] gelijk. Chelsea won de finale uiteindelijk na strafschoppen. De finale ging door in het stadion van Bayern.
Op 6 april 2013 pakte Bayern zijn 23e landstitel. Nog nooit eerder won een club zo vroeg in het seizoen de Bundesliga. In de titelwedstrijd tegen Eintracht Frankfurt zat Van Buyten op de bank. Op 25 mei 2013 werd hij de eerste Belgische speler ooit die de Champions League won. In de 2-1 gewonnen finale tegen [[Borussia Dortmund]] bleef Van Buyten 90 minuten lang op de bank.
| 