Huperzia: verschil tussen versies

Anders dan de andere wolfsklauwen hebben leden van het geslchtgeslacht ''Huperzia'' geen kruipende stengels. De planten wortelen op één centraal punt van waaruit de strikt dichotoom vertakte bovengrondse delen ontspruiten. Gedurende de groei ontstaant er in de loop van de seizoenen zones met alleen steriele bladeren en zondes met bladeren die in de oksel een [[sporangium]] dragen ([[sporophyl]]en). Sommige soorten kunnen zich vegetatief vermenugvuldigen door middel vab [[broedknop]]pen.

Er zijn meer dan 300 soorten, vooral in de [[Tropen (geografie)|tropen]]. Met name de [[Andes]] zijn rijk aan soorten. De meeste soorten zijn [[epifyt]]en, die veelal lang afhangen in tropische [[Nevelwoud|bergbossen]]. De [[Terrestrische plant|terrestrische soorten]] zijn [[Evolutie (biologie)|geëvolueerd]] uit epifyten<ref>Wikström, N;, Kenrick, P. Chase, M. (1999). Epiphytism and terrestrialization in tropical ''Huperzia'' (Lycopodiaceae). Plant Syst. Evol. 218:221-243</ref>. Deze verdragen over het algemeen weinig [[Concurrentie (ecologie)|concurrentie (ecologie)|]] en zijn vaak [[Pioniersoort|pioniersoorten]].<ref>Øllgaard, B.; Tind, K. (1993). ''Scandinavian Ferns''. Rhodos, International Science & Art Publishers, Copenhagen, Denmark.</ref>

{{appndixappendix}}