Sykes-Picotverdrag: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Wijzigingen door 92.254.52.139 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Kronkelwilg |
||
Regel 1:
[[Bestand:Sykes-Picot-1916.gif|thumb|300px|Engelstalig kaartje van de verdeling]]
Het '''Sykes-Picotverdrag''' was een geheime overeenkomst tussen het [[Verenigd Koninkrijk]] en [[Frankrijk]] in mei 1916, tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]]. Het was opgesteld door de Franse onderhandelaar Georges Picot en de Brit Mark Sykes. De Italianen en de Russen gingen ermee akkoord
Volgens dit verdrag zouden de Fransen de kuststrook van Noord-Syrië en Libanon krijgen, met de grote steden Beiroet, Aleppo en Damascus, en de Britten het gebied aan de kop van de Perzische Golf, met als grootste stad Basra. Het binnenland, de eindeloze woestijn, zou worden verdeeld in ‘invloedssferen’, waar een van de beide landen een monopolie op exploitatie van natuurlijke rijkdommen en advisering van lokale potentaten zou hebben. Het zuiden van Syrië tussen de Middellandse Zee en de rivier de Jordaan, dat voor Europeanen met hun bijbelse opvoeding als ‘[[Palestina (regio)|Palestina]]’ een speciale betekenis had, zou onder internationaal bestuur komen. Ze besluiten ook dat als het [[Ottomaanse rijk]] als verliezer uit de bus komt, de onafhankelijkheid van de Arabische staten door Frankrijk en Engeland niet erkend zal worden. Een derde macht is in het gebied niet toegestaan.
Regel 12:
De beloning die de Britten voor hun steun aan Frankrijk bedongen, was aanzienlijk. Het Verenigd Koninkrijk kreeg Zuid-Syrië (dat werd opgedeeld in [[Mandaatgebied Palestina|Palestina]] en [[Transjordanië]]) en de drie Ottomaanse provincies van [[Mosoel]], Bagdad en [[Basra]] in het oosten, het gebied dat nu ‘Irak’ werd genoemd. Ook de familie van de [[Sjarief van Mekka|Sjarief]] kreeg zijn deel, al bestond dat uit een serie troostprijzen en niet uit het oorspronkelijk beloofde grote Arabische koninkrijk. De Sjarief zelf werd koning van de [[Koninkrijk Hedjaz|Hejaz]] (met de heilige steden [[Mekka]] en [[Medina (Arabië)|Medina]]) en zijn zoon Abdallah besteeg in het woestijnstadje Amman de troon als koning van Transjordanië. Faisal kreeg uiteindelijk de troon van Irak, maar hij kon daar pas in 1921 door de Britten worden geïnstalleerd, nadat het land was ‘gepacificeerd’.
Ook de situatie in Palestina werd onhoudbaar door de verschillende Britse voorstellen die niet verenigbaar waren
Het Britse mandaat over Irak bleek even impopulair bij de bevolking als het Franse over Syrië. Ook in Irak brak in de zomer van 1920 een heftige volksopstand uit, geleid door een coalitie van stamhoofden, [[soennitisch]]e notabelen en [[sjiitisch]]e geestelijken. De opstand werd met behulp van de Britse [[Royal Air Force]] in bloed gesmoord. Met name terreurbombardementen van de Britse luchtmacht tegen de inheemse burgerbevolking bleken hierbij zeer effectief, mede door het gebruik van [[mosterdgas]]. Dit maakte grote indruk op de militaire experts van die tijd en leidde ertoe dat het bombarderen van burgerdoelen overal in Europa als de strijdwijze van de toekomst werd gezien.
==Externe links==
| |||