Lodewijk Thomson: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 34:
Naar aanleiding van de verkiezingen van [[1912]] in het [[Ottomaanse Rijk]], die door de [[Jonge Turken]] op frauduleuze wijze gewonnen werden met 215 van de 222 zetels in het parlement, brak in [[Albanië]] een revolutie uit. Dit leidde tot de roep om meer autonomie. Doordat in 1912 de [[Eerste Balkanoorlog]] uitbrak, als gevolg waarvan de Ottomaanse bezittingen in [[Europa (werelddeel)|Europa]] (met uitzondering van [[Thracië]]) verloren gingen, konden de Albanezen niets anders doen dan de onafhankelijkheid uitroepen. De Europese grote mogendheden wezen vervolgens [[Wilhelm zu Wied]], een achterneef van koningin [[Wilhelmina der Nederlanden|Wilhelmina]], aan als vorst van Albanië.
Op 1 augustus vroeg de door de mogendheden ingestelde Internationale Controle Commissie aan [[Nederland]] om een gendarmeriekorps op te zetten en daar officieren voor te leveren, om zo de orde in Albanië te herstellen. Albanië was een regelrecht kruitvat waar binnenlandse groeperingen elkaar naar het leven stonden en buitenlandse mogendheden, zoals Servië, Italië en Turkije, klaar stonden om het land in te pikken. Op verzoek van de regering van Pieter [[Cort van der Linden]] ging Thomson, inmiddels bevorderd tot majoor, samen met kolonel [[Willem de Veer]], naar Albanië. Daar voerden zij samen een verkenningsmissie uit, terwijl er in Nederland nog eens 15 lagere officieren werden geworven. Thomson en de andere militairen werden bij
[[Bestand:Thomson, L recent.JPG|thumb|Thomson als eerste luitenant]]
| |||