Sonderbund-oorlog: verschil tussen versies

Binnen de Sonderbund bleef de vraag wie het bevel zou krijgen lang onopgelost. De sterke man van de coalitie, [[Constantin Siegwart-Müller]] uit Luzern, overwoog eerst een buitenlander aan te stellen ([[Dezydery Chłapowski]] uit Polen of [[Frederik van Schwarzenberg]] uit Oostenrijk werden genoemd), maar de geallieerde raad drong aan op een Zwitserse bevelhebber. Generaal [[Ludwig von Sonnenberg]] en kolonel [[Philippe de Maillardoz]] uit Fribourg werden overwogen, maar uiteindelijk verkoos de raad [[Guillaume de Kalbermatten]] uit Wallis. Nadat Kalbermatten zijn benoeming afwees (later zou hij de Wallise troepen aanvoeren), werd kolonel [[Jean-Johann Ulrich devon Salis-Soglio]] uit Graubünden verkozen en beëdigd tot bevelhebber op 15 januari 1847. Hij stelde [[Franz von Elgger]] aan als [[stafchef]]. Hoewel hij zelf een protestant was, was Salis-Soglio een overtuigd conservatief en een tegenstander van de liberale Radicalen die nu het "romp-Eedgenootschap" vormden.