Rutger Jan Schimmelpenninck (1761-1825): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 95.97.185.162 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Paul Brussel
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 16:
| website =
}}
mr. '''Rutger Jan graaf Schimmelpenninck''' ([[Deventer]], [[31 oktober]] [[1761]] – [[Amsterdam]], [[15 februari]] [[1825]]), [[Heer (leenman)|heer]] van [[Nijenhuis (Diepenheim)|Nijenhuis]], [[Peckedam]] en [[Gellicum]], was een [[Nederland]]s [[jurist]], [[ambassadeur]] en [[politicus]], onder andere [[lijst van raadpensionarissen|raadpensionaris]] van het [[Bataafs Gemenebest]].
 
== Achtergrond en opleiding ==
HijSchimmelpenninck werd geboren in [[Deventer]] als afstammeling uit een bastaardtak van het [[Gelderland|Gelderse]] [[adel (klasse)|adel]]lijke geslacht [[Schimmelpenninck van der Oye]]. Zijn vader [[Gerrit Schimmelpenninck (wijnhandelaar)|Gerrit Schimmelpenninck]] was wijninkoper en had als [[doopsgezinde]] geen politieke rechten in de Republiek der Verenigde Nederlanden.
 
Hij volgde in Deventer het [[Athenaeum Illustre (Deventer)|Athenaeum Illustre]]. Op twintigjarige leeftijd vertrok hij naar [[Leiden]] om daar Rechten te gaan studeren. Hij [[Wetenschappelijke promotie|promoveerde]] op de verhandeling ''De imperio populari rite temporato'' waarin hij [[Jean-Jacques Rousseau|Rousseau]]s leer der [[volkssoevereiniteit]] verdedigde, alleen waarin deze beperkt blijft tot de gegoede burgerij. Ook sprak hij zich in dit proefschrift positief uit over de [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[grondwet]] met hun dominerende [[president]].
 
De gegoede burgerij - de stand waar Schimmelpenninck zelf toe behoorde - was (zeker in het oosten van Nederland) verstoken van enige macht. Dit frustreerde tal van jonge burgers, zoals Rutger Jan, die een goede opleiding hadden genoten, maar omwille van hun afkomst en godsdienst geen invloedrijke functies kregen toebedeeld bij de overheid - die bleven in de oostelijke gewesten vrijwel voorbehouden aan telgen uit adel en patriciaat, en beperkt tot de belijders van de [[Nederduits Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk)|publieke kerk]].
 
==Patriot==
Schimmelpenninck behoorde als Leids student tot de allereerste [[Patriottenpatriotten]]. Als leider van een [[vrijkorps]] onderdrukte hij in juni 1784 een oproer van [[Prinsgezinden|prinsgezinde]] studenten. Hij was betrokken bij het ''Leids Ontwerp'' begin oktober [[1785]], samen met [[Pieter Vreede]], [[Wybo Fijnje]], [[Jacob Blauw]] en [[Cornelis van Foreest (1756-1825)|Cornelis van Foreest]].
 
Na zijn promotie ging Schimmelpenninck aan het werk als advocaat in [[Amsterdam]]. In [[1788]] trouwde hij met [[Catherina Nahuys]]. Catherina was een telgkwam uit het rijke geslacht Nahuys en zij verschafte haar man een groot vermogen en de nodige connecties in de hoofdstad. SamenMet met deze nieuwe connectieshen richtte Schimmelpenninck de [[Patriotten|patriotse]] ''[[Vaderlandsche Sociëteit]]'' op. De Vaderlandsche Sociëteit bestond maar zeer kort, als gevolg van de [[Pruisen|Pruisische]] inval in [[1787]] werd zij ontbonden. De Pruisen herstelden de macht van de stadhouder, [[Willem V van Oranje-Nassau|Willem V]] en diens Pruisische gemalin, [[Frederica Sophia Wilhelmina van Pruisen|Wilhelmina]]. De patriotten werden sindsdien tegengewerkt en een deel week uit naar het buitenland ([[Frankrijk]]).
 
Schimmelpenninck en zijn vrienden besloten tot de oprichting van een "wetenschappelijke" sociëteit, het ''Kunst- en letterlievend Genootschap Doctrina et Amicitia''. Naast Schimmelpenninck waren ook andere prominente patriotten als [[Cornelis Rudolphus Theodorus Krayenhoff|Krayenhoff]], [[Alexander Gogel|Gogel]], [[Johannes Goldberg|Goldberg]], [[Samuel Iperusz Wiselius|Wiselius]], [[Nicolaas van Staphorst|Van Staphorst]] en [[Crajenschot]] lid. Schimmelpenninck was in 1789 deelnemer in de [[Holland Land Company]], samen met de gebroeders Van Staphorst, een maatschappij, die investeerde in het noorden van de staat [[New York (staat)|New York]], niet ver van het [[Ontariomeer]].
 
==Leider van de Moderatenmoderaten==
Na de Franse inval in de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden]] in [[januari]] [[1795]] kwam hij in het voorlopige stadsbestuur van Amsterdam terecht. Bij de verkiezingen werd hij voor het [[kiesdistrict]] Amsterdam-XIV in de [[Eerste Nationale Vergadering]] gekozen voor de [[moderaten]]. De moderaten waren niet de enige partij in de Nationale Vergadering, er waren ook [[Federalisten (Bataafse Republiek)|federalisten]] en [[Unitarisme (patriottentijd)|unitariërs]].
 
Regel 44:
== Ambassadeur ==
In 1798 werd hij voor de [[Bataafse Republiek]] [[ambassadeur]] in [[Parijs]], om er de belangen van de [[Bataafse Republiek]] te behartigen. Na de staatsgreep van [[Napoleon Bonaparte]] op [[9 november]] [[1799]], raakte hij in de ban van diens persoonlijkheid. In [[1801]]-[[1802]] nam Schimmelpenninck deel aan de [[Vrede van Amiens|vredesonderhandeling in Amiens]].
Zelf zag hij zich als onafhankelijk onderhandelaar tussen de Franse en Engelse gevolmachtigden, respectievelijk de broer van Napoleon, [[Jozef Bonaparte]] en [[Charles Cornwallis|Lord Cornwallis]]. In feite had de Bataafse Republiek geen onafhankelijke buitenlandse politiek meer en moest zijhij zich voegen naar de wensen van Frankrijk.
 
In [[1802]] werd hij overgeplaatst naar [[Londen]], maar al na een half jaar keerde hij op verzoek van de Fransen terug naar Parijs. De strijd werd hervat tussen [[Groot-Brittannië]] en [[Frankrijk|Franse Republiek]] met zijn bondgenoten, waaronder het [[Bataafs Gemenebest]] dat na een staatsgreep in 1801 de Bataafse Republiek had vervangen. In [[september]] [[1803]] werd hij opnieuw ambassadeur en kwam hij in de belangstelling van Napoleon te staan.
Regel 52:
In [[1804]] werd Schimmelpenninck door [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] gevraagd een nieuwe [[grondwet]] te schrijven voor het Bataafs Gemenebest. Toen deze een jaar later af was, keerde Schimmelpenninck naar Nederland terug om er als [[raadpensionaris]] de macht van het [[Staatsbewind]] over te nemen. In feite was Schimmelpenninck een stroman van Napoleon geworden. Het is niet duidelijk of Schimmelpenninck veel behoefte voelde dit ambt te bekleden, maar omdat Napoleon hem min of meer dwong, ging hij akkoord. Als raadpensionaris werd hij bijgestaan door een 19 leden tellend [[Wetgevend Lichaam]] dat ieder half jaar bijeenkwam en haar oordeel uitsprak over het beleid.
 
Er kwam ook een soort kabinet met [[Regering onder Schimmelpenninck |secretarissen van Staat]]. Eén van de belangrijkste secretarissen van Staat was [[Alexander Gogel]], die het departement van Financiën beheerde. Schimmelpenninck nam zijn intrek op [[Paleis Huis ten Bosch]] en reed op werkdagen met zijn [[koets]] naar het [[Binnenhof (Den Haag)|Binnenhof]] om daar te werken. Rutger Jan Schimmelpenninck gedroeg zich steeds meer als opperheerser en voerde een hofhouding.
 
In de korte tijd dat hij raadpensionaris was heeft Schimmelpenninck, bijgestaan door Gogel, enkele zeer belangrijke hervormingen doorgevoerd die zwaar op de bevolking drukten. Gogel wist een nieuw belastingstelsel door te drukken. Er kwam een accijns op zout en zeep, op turf, alcoholische dranken, graan, meel en vlees. Er werd een grondbelasting ingevoerd, een kadaster, personele belasting op bedienden, paarden, meubels etc. Schimmelpenninck's secretaris van Staat voor Onderwijs, [[Hein van Stralen]], voerde een nieuwe onderwijswet in (overheidssteun aan het openbaar onderwijs). Al na een jaar werd Schimmelpenninck vervangen door [[Lodewijk Napoleon Bonaparte|Lodewijk Napoleon]], Napoleons broer, die op [[4 juni]] 1806 in [[Nederland]] arriveerde en koning van het [[Koninkrijkkoninkrijk Holland]] werd. In 1807 werd Schimmelpenninck verheven tot Chevalier''[[empireadel|chevalier de l'Empire]]''.
 
== Senator ==
Toen hij raadspensionaris af was bood [[Willem I der Nederlanden|Koningkoning Willem I]] hem een andere functie aan op voorwaarde dat Schimmelpenninck dan weer Hollander zou worden<ref>President uit Diepenheim, ''Herman Haverkate'' uit TC Tubantia d.d. 4 januari 2014</ref>. Vijf jaar lang was hij werkloos, totdat hij in 1811 senator werd in Frankrijk. [[Nederland]] was inmiddels door Frankrijk geannexeerd. Als [[senaat (Frankrijk)|senator]] vestigde Schimmelpenninck zich in [[Parijs]]. Op [[10 april]] 1811 werd hij door Napoleon verheven tot ''[[empireadel|comte de l'Empire]]'' (graaf van het keizerrijk). Napoleon koos hem als "aartsschatbewaarder" van de [[Orde van de Drie Gulden Vliezen]].
 
== Na het herstel ==
Regel 64:
== Familie ==
Uit zijn huwelijk met [[Catharina Nahuys]] ([[Monnickendam]], ca. 1765 - [[Diepenheim]], 22 maart 1844) op [[26 augustus]] 1788 werden twee kinderen geboren: een dochter en een zoon. Zijn zoon [[Gerrit Schimmelpenninck|Gerrit graaf Schimmelpenninck]] (1794-1863) was later premier van Nederland (1848).<br>
Rutger Jan had ook een broer, [[Gerrit Schimmelpenninck (1759)|Gerrit Schimmelpenninck]] (1759-1818), die in de jaren 1795-1798 lid was van de Vergadering van provisionele representanten van het Volk van [[Overijssel]]. Van [[Rutger Jan Schimmelpenninck van Nijenhuis|Rutger Jan graaf Schimmelpenninck van Nijenhuis]] (1821-1893), lid van de Tweede Kamer en minister van Financiën (1866-1868), was hij de grootvader.
 
== Literatuur ==
Regel 93:
[[Categorie:Eerste Kamerlid]]
[[Categorie:Schimmelpenninck|Rutger Jan]]
[[Categorie:Frans parlementslid]]
[[Categorie:Empireadel]]