Frederik I van Pruisen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Edwinb (overleg | bijdragen)
k Mark Brandenburg
Regel 33:
 
==Koning in Pruisen==
Na de dood van de kinderloze koning [[Karel II van Spanje]] veranderden de zaken drastisch in Europa. Verscheidene vorsten maakten aansprak op de Spaanse kroon, wat uiteindelijk aanleiding zou zijn voor de [[Spaanse Successieoorlog]] (1701-1714). Frederik stond al jaren aan de zijde van de kandidaat voor de Spaanse kroon van, [[keizer Leopold I]] van het [[Heilige Roomse Rijk]] in de hoop van hem het recht te verkrijgen zich koning te mogen noemen. Dit kreeg hij voor elkaar in 1701, na het betalen van een forse som geld aan de Oostenrijkse keizer en de Duitse [[Geestelijke|clerus]]. Frederik mocht zich echter alleen koning ''in'' Pruisen noemen, omdat het westen van het oude Pruisen nog altijd deel uitmaakte van het [[Pools-Litouwse Gemenebest]]. De titel koning ''van'' Pruisen zou als een territoriale claim op dit gebied kunnen worden opgevat. De kroning vond plaats in [[Kaliningrad|Koningsbergen]], omdat [[Oost-Pruisen]] buiten het [[Heilige Roomse Rijk]] lag, binnen het Rijk bleef Frederik "slechts" keurvorst van Brandenburg. De kosten van de ceremonie waren schrikbarend. Frederik kroonde eerst zichzelf en daarna zijn vrouw. De filosofisch ingestelde Sophia-Charlotte was verveeld tijdens de ceremonie en kreeg een uitbrander omdat zij tabak snoof.
 
In 1702 overleed Frederiks neef, koning-stadhouder [[Willem III van Oranje|Willem III]] kinderloos. Als kleinzoon van [[Frederik Hendrik van Oranje]], maakte hij aanspraak op de titel [[Prins van Oranje]], evenals [[Johan Willem Friso van Nassau-Dietz]], die in Friesland als stadhouder was benoemd. Opnieuw werd de keurvorst door de burgemeesters van Amsterdam in de schouwburg ontvangen. De kwestie is pas in 1732 geschikt. Tot op de huidige dag mogen zowel de nazaten van Frederik III als van [[Willem IV van Oranje-Nassau]] zich "Prins van Oranje" noemen.