Nigel Mansell: verschil tussen versies

In [[1991]] keerde Mansell terug bij het team van Williams en moest hij door onnoemelijke pech (vooral in [[Canada]] en [[Portugal]] waar hij tweemaal uitviel terwijl hij de race leidde) de titel nog aan [[Ayrton Senna]] laten. Het daaropvolgende jaar 1992 behaalde hij de [[Lijst van wereldkampioenen Formule 1|wereldtitel Formule 1]] door het (toenmalige) record van 9 overwinningen te behalen. Ook haalde hij 14 keer de pole position op 16 wedstrijden. Dat record is pas na 19 jaar op [[12 november]] [[2011]] geëvenaard door [[Sebastian Vettel]] tijdens de kwalificatie van de GP van [[Abu Dhabi (stad)|Abu Dhabi]]. Vooral door het gedrag van [[Alain Prost]] die al vroeg in 1992 een contract voor 1993 tekende bij Williams en zijn veto stelde tegen hem, hield Mansell tijdens een druk bijgewoonde persconferentie vlak voor de Grand Prix van [[Italië]] de eer aan zichzelf en kondigde hij aan op het einde van het seizoen 1992 uit de Formule 1 te stappen. Minder dan één week later maakte hij reeds bekend dat hij getekend had voor het Newman-Haas team in de Amerikaanse [[Champ Car|CART]].

 

 

In [[1994]] keerde Mansell voor vier races terug bij het team van Williams, als vervanger van [[Ayrton Senna]] die dat jaar verongelukte in de Grand Prix van [[San Marino]]. Teamgenoot was [[Damon Hill]], die in een felle titelstrijd was gewikkeld met [[Michael Schumacher]]. Door het uitvallen van deze beide rijders in de laatste Grand Prix won Mansell zowaar nog de seizoensfinale in [[Adelaide (Australië)|Adelaide]]. Michael Schumacher werd Formule 1 wereldkampioen.