Versie van 1 jun 2014 23:14 bewerken Jvhertum (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 138.962 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 20 jul 2014 21:30 bewerken ongedaan maken Jvhertum (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 138.962 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 2: De '''langues d'oïl''' zijn een [[dialectcontinuüm]] van de [[Romaanse talen\|Gallo-Romaanse talen]] waaronder gestandaardiseerd [[Frans]] en de verwante traditionele dialecten van Noord-[[Frankrijk]], het zuiden van [[België]] en de [[Kanaaleilanden]] vallen. Van de [[8e eeuw]] tot de [[12e eeuw]] zijn er uit dat dialectcontinuüm diverse nieuwe Romaanse talen afgesplitst, zoals het [[Oudfrans]]. Daarvan worden onder andere het [[Frans]], [[Waals]], [[Picardisch]] en [[Normandisch]] nog steeds gesproken. Vanwege de vroege afsplitsing kunnen deze talen niet beschouwd worden als varianten van dezelfde taal. In sommige grammatica's worden de termen "langue d'oïl" en "Oudfrans" soms door elkaar heen gebruikt als benaming voor dezelfde taal die de voorloper is geweest van het moderne, gestandaardiseerde Frans. Het [[Occitaans\|Provençaals]] is geen langue d'oïl maar voortgekomen uit het [[''langue d'oc]]'' ofwel [[Occitaans]]. Die zuidelijke tegenhanger van de langue d'oïl had in de [[middeleeuwen]] een hoger ontwikkelde literaire cultuur dan de langue d'oïl. Beide talen behoren tot de [[Romaanse talen\|Gallo-Romaanse]] tak van de [[Romaanse talen]] die via het [[Latijn]] zijn voortgekomen uit de [[Italische talen]], een grotendeels uitgestorven taalgroep die een westelijke tak was van de [[Indo-Europese talen\|Indo-Europese]] [[taalfamilie]]. == Zie ook ==

Langues d'oïl: verschil tussen versies