Oostkolonisatie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Tweede fase: dubbele tekst verwijderd |
|||
Regel 38:
=== Derde fase ===
Een derde, kleinere kolonisatiefase begon in de 16de eeuw. Ze baseerde zich op mijnbouw en ijzergieterijen, steenbakkerijen en glasblazerijen. Vooral handwerkers uit Saksen deden hieraan mee. Zij vestigden zich in het [[Ertsgebergte|Erts]]-, [[Sudeten]]- en [[Reuzengebergte]], en langs de [[Karpaten]], zowel aan de Poolse als aan de Slowaakse zijde.
Vanuit de Nederlanden kwam eind 16e eeuw een stroom van [[Mennonieten|Mennonitische]] vluchtelingen op gang, op de vlucht voor vervolging door zowel hervormden als katholieken. Zij vestigden zich met name in en rond de delta van de Weichsel, die ontvolkt was geraakt tijdens de oorlog tussen Polen en de Duitse Orde van 1519-1521 en door een overstroming in 1540. Vanwege hun kennis van ontwateringstechnieken werd hen speciale vrijheden toegekend.<ref>Bron: [[:en:Vistula_delta_Mennonites]] op de Engelstalige Wikipedia</ref>
Eind 18de eeuw volgde een nieuwe stroom kolonisten uit Saksen die tot ver in Polen huisindustrieën vestigden op basis van textielverwerking, een bedrijfstak die hier en daar uitgroeide tot een moderne fabrieksindustrie, zoals met name in en rond [[Łódź (stad)|Lodz]] (het ‘Poolse Manchester’). In dezelfde periode kwam een nieuwe stroom boerenkolonisten naar het oosten op gang, nu uit de zuidwestelijke Duitse landen. De [[Habsburgers|Habsburgse]] keizers, de Russische tsaren en ook de regionale adel nodigden deze verarmde, landloze boeren en arbeiders uit naar ontvolkte gebieden, waartegenover zij ruime vrijheden en voorrechten stonden, die de bevolking ter plaatse niet bezat.<ref>Bron: [[:de:Ostsiedlung|Ostsiedlung]] op de Duitstalige Wikipedia </ref>
| |||