Gisant: verschil tussen versies

Een van de bekendste gisanten in Vlaanderen is dit van [[Maria van Bourgondië]] in de [[Onze-Lieve-Vrouwekerk (Brugge)]]. Het praalgraf van Maria werd ontworpen door Jan Borman. Ze wordt naar middeleeuwse gewoonte voorgesteld in liggende houding en gevouwen handen. Met geopende ogen is ze in aanschouwing van het eeuwige leven. Aan haar voeten fungeert een hond als symbool van de vrouwelijke trouw. Het gelaat van Maria van Bourgondië is ragfijn weergegeven, geboetseerd naar het dodenmasker. Haar kroon met edelstenen versierd, haar handen en haar weelderig golvende mantel zijn een miniatuurkunstwerk. Het grafmonument is nog volledig gotisch van concept en van geest. Het praalgraf van haar vader [[Karel de Stoute]], ook met gisant, werd later naast het hare geplaatst.

 

 

Wanneer de dode geknield wordt afgebeeld, spreekt men van een [[priant]]. Een gestalte in een aanbiddende houding is een [[adorant]], (orant, orans).