AA Argentinos Juniors: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 45:
kon de club de volgende jaren versterking aantrekken, maar in de competitie waren ze nu verloren zonder Maradona. De club kon pas in extremis de degradatie vermijden waardoor [[CA San Lorenzo de Almagro|San Lorenzo]] voor het eerst degradeerde. Onder leiding van [[Ángel Labruna]] werden in 1983 enkele nieuwe talenten aangebracht, echter overleed Labruna dat jaar onverwachts en kwamen ze onder de hoede van [[Roberto Saporiti]]. Hij ging verder op het elan van Labruna, met dezelfde spelersgroep en ze wonnen de Metropolitano van 1984 met één punt voorsprong op [[Ferro Carril Oeste]]. [[José Yudica]] werd de nieuwe coach.
In de [[Copa Libertadores 1985]] werd de club twee keer groepswinnaar en plaatste zich voor de finale tegen het Colombiaanse [[América de Cali]]. Danzkij een goal van [[Emilio Commisso]] won de club de heenwedstrijd, maar de terugwedstrijd werd met 1-0 verloren waardoor er een derde beslissende wedstrijd plaats vond op neutrale grond in [[Asunción]]. Commisso scoorde opnieuw, maar ook Cali scoorde waardoor het uiteindelijk op penalty's uitdraaide. Iedereen trof raak, behalve de Colombiaan [[Ántony de Ávila]] waardoor Argentinos Juniors de winnaar werd van de Copa. Enkele sterspelers waren [[Enrique Vidallé]], [[Carmelo Villalba]], [[José Luis Pavoni]], [[Jorge Olguín]], [[Adrián Domenech]], Emilio Commisso, [[Sergio Batista]], [[Mario Videla]], [[José Antonio Castro (Argentijns voetballer)|Pepe Castro]], [[Claudio Borghi]] en [[Carlos Ereros]]. In de [[wereldbeker voetbal|intercontinentale beker]] speelde de club tegen [[Juventus FC|Juventus]]. Via goals van Ereros en Castro kwam de club telkens op voorsprong maar Juventus maakte binnen de tien minuten gelijk. Na verlengingen kwam het tot strafschoppen, Batista en Pavoni misten waardoor Juventus de beker won. In de nationale competitie had de club de titel opnieuw gewonnen in 1985.
Vanaf 1985/86 werd in Argentinië het voetbal naar Europees model ingevoerd, de club werd vierde. De club won in 1986 wel de minder prestigieuze [[Copa Interamericana]] tegen [[Defence Force]], maar ging er in de Copa Libertadores uit op doelsaldo tegen River Plate.
Hierna begon het verval. De topspelers verlieten één voor één de club en in de competitie ging het ook een stuk minder. In 1988 zette vestigde de club een wereldrecord wat betreft langste serie penalty's. Dat jaar was de regel dat in de competitie na een gelijkspel er penalty's genomen werden en de winnaar kreeg een punt extra in de competitie. Tegen Racing Club werden er 44 penalty's genomen en werd het uiteindelijk 20-19 in het voordeel van Argentinos.
Vanaf 1990 werd het Apertura-Clausura systeem ingevoerd.
==Erelijst==
| |||