Muddy Waters: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 38:
In de tweede helft van het decennium stagneert het succes, Little Walter en Jimmy Rogers verlaten de groep maar telkens geeft hij nieuw talent de kans om zich binnen zijn band te ontplooien. [[Big Walter Horton]], [[Jimmy Cotton]], [[Luther Johnson]], [[Buddy Guy]], [[Fred Below]], [[Bob Margolin]], [[Pinetop Perkins]] zullen door de jaren heen zijn sound bestendigen.
 
''[[Mannish Boy]]'' ([[Bo Diddley]]s versie van ''[[Hoochie CoohieCoochie Man]]''), ''[[Forty Days and Forty Nights]]'' en ''[[She's 19 years old]]'' groeien met de tijd alsnog uit tot klassiekers.
 
In 1958 reist hij naar Groot-Brittannië waar hij het Engelse publiek overdondert met zijn elektrische blues. Ook zijn optreden op het [[Newport Jazz Festival]] in 1960 waar hij een bloedstollende versie van ''[[Got my mojo working]]'' brengt, zal het overwegend blanke publiek weten te overtuigen.