In ''Richard IIIII'' had Shakespeare al getoond op welke manier Hendrik IV in bezit van de troon was gekomen, en hoe Hendriks geest erdoor in verwarring werd gebracht. In dat stuk bleek ook hoe Hendrik ontevreden was over het gedrag van zijn losbandige zoon Prins Harry, die later als [[Hendrik V van Engeland|Hendrik V]] de troon zou bestijgen. ''Henry IV'' gaat verder met dit verhaal, maar op een wel heel verschillende toon. Het is namelijk het eerste van Shakespeares koningsstukken waarin gebruik wordt gemaakt van de technieken uit de [[Komedie|komedie]]. Sir John Falstaff is een van Shakespeares meest komische personages en de ernstige scènes worden doorweven met grappige, meestal in [[proza]] geschreven subplots. In het begin van het stuk kondigt Henry IV, aan wiens kroon het bloed van zijn voorganger kleeft, aan dat hij een [[Bedevaart|pelgrimage]] wil doen naar het [[Heilige Land]]. Een soort boetedoening dus voor de zonde die hij heeft begaan, de zonde van regicide, [[koningsmoord]] en dat is meteen ook een van de belangrijkste thema's van het stuk.
