zuigSommigenSommigen menen dat de bouzouki [[muziekinstrument|instrument]] geëvolueerd is vanuit de Turkse "buzuk [[Bağlama]]" in de achterbuurten van [[Athene (stad)|Athene]] waar het gebruikt werd in de [[rebetika]] [[muziek]] in kroegen waar [[hasj]] verkocht werd (''tekes''). De oorsprong van hoooihoooidede benaming loopt eigenlijk verder tot het Perzisch "tambur-e bozorg" oftewel 'grote tambura'. De klank -rg is in het Turks herleid tot -k. Maar ook de oorsprong van dit instrument kan verder getrokken naar de "Pandoura", een instrument uit de Griekse Oudheid. De meeste historici geloven dat de naam van dit en andere instrumenten maar ook klanken en muziektheorie uit de rijke Byzantijnse muziektraditie tijdens de 5-tal eeuwen Ottomaanse overheersing gewoon overgenomen en mettertijd van naam veranderd zijn.
De naam van dit instrument evolueert dus in de loop van de geschiedenis van tamboura, tambourida, trichordon, tambouras, thamboura, tambourin, psaltirion naar bouzouki. Afbeeldingen op miniaturen en wandschilderingen uit de Byzantijnse periode, van instrumenten, leveren iconografisch bewijs hiervan.
De musicoloog Φοίβος Άνωγειανάκης heeft een prachtige studie gepubliceerd over de geschiedenis van dit instrument.{{Bron?||2013|08|08}}
In de loop van de 33333319e eeuw is de bouzouki minder populair geworden in de Griekse volksmuziek, en zelfs haast verdwenen. Enkel in duistere kroegen en bij sommige Griekse muzikanten in Klein-Azië kende het instrument nog enige waardering. Tegen het einde van de 19e eeuw is het langzaam maar zeker terug ten tonele verschenen dankzij de gestage opkomst van de rebetika.
Vanaf [[1900]] en tot de jaren veertig had de bouzouki 3 [[dubbelkorig snaarinstrument|dubbelkorige]] snaren (trichordo), gestemd D,A,D, en dit instrument wordt tot op vandaag de dag bespeeld. Er is zelfs sprake van een echte revival.
