Gelijkzwevende stemming: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 4:
De eerste van wie bekend is dat hij zich met berekeningen betreffende de gelijkzwevende stemming bezighield en daarover in [[1584]] schreef, was [[Chu Tsai-Yu]] (朱載堉) ten tijde van de [[Mingdynastie]]. [[Vincenzo Galilei]] (de vader van [[Galileo Galilei]]) bepleitte in [[1581]] al een dergelijke stemming. Ook [[Simon Stevin]] hield zich bezig met berekeningen aan intervallen van onder meer de gelijkzwevende stemming, maar het duurde tot het begin van de 20e eeuw voor piano's gebouwd werden met deze stemming.
In tegenstelling tot wat vaak gezegd wordt, is de serie [[compositie (muziek)|compositie]]s [[Wohltemperiertes Klavier|Das Wohltemperierte Klavier]] van [[Johann Sebastian Bach]] niet geschreven om te tonen wat met evenredigzwevende stemming mogelijk is (de evenredigzwevende temperatuur werd berekend door theoretici in de barok, in de praktijk werd de gelijk zwevende temperatuur gestemd (Mersenne ''Harmonie Universelle", 1636, Neidhardt ''Temperatur des Monochordi" 1706 en anderen, maar bedoeld voor de [[welgetempereerde stemming]] zoals die mogelijk was door het werk van de [[Duitsland|Duitse]] [[organist]] en [[muziektheorie|muziektheoreticus]] [[Andreas Werckmeister]].
Werckmeister veranderde zijn ideëen over stemming tijdens zijn leven. In 1691 publiceerde hij zijn ''Musikalische Temperatur'' waarin zijn bekende Werckmeister III, in 1698 in zijn ''Anmerkungen und Regeln'' waarin hij voorstelt bijna alle kwinten te klein te stemmen of alle kwinten te klein als men in alle 24 toonaarden wil spelen. In zijn in 1707 uitgegeven boek ''Musikalische Paradoxal-Diskurse'' schrijft hij dat de evenredig zwevende temperatuur de beste is, de bijna evenredig zwevende tempertuur is dan zijn tweede keuze.<ref>[https://www.academia.edu/5210832/18th_Century_Quotes_on_J.S._Bachs_Temperament 18th century quotes on J.S. Bachs temperament]</ref>
| |||