Faliskisch: verschil tussen versies

Binnen de groep van de Italische talen was het Faliskisch het nauwst verwant met het [[Latijn]] en stond het verder af van het [[Oskisch]] en het [[Umbrisch]]. Een belangrijk kenmerk dat het Faliskisch met het Latijn deelde was het behoud van de klank [k^w], waar het Oskisch en Umbrisch deze in een p omzetten: Faliskisch ''kuando'', Latijn ''quando'', Oskisch ''pannu''. Eigenheden van het Faliskisch waren een duidelijke neiging tot [[progressieve assimilatie]] (''pretod de '''z'''enatuo sententiad'', met het woord ''senatu'' ("senaat") in de [[genitief]] ''senatuo'', met een tot ''z'' verzachte ''s''), het behoud van de oude ''f'' midden in een woord waar die in het Latijn een ''b'' werd (''carefo'' tgov. Latijn ''carebo''), het verlies van de slot-''s'', in elk geval op sommige plaatsen, het behoud van de ''-d'' in de [[ablatief]] (ook in de alleroudste Latijnse inscripties komt dit overigensverschijnsel nog voor) enevenals de verandering van de Indo-Europese ''gh'' in ''f'', niet ''h'' (''fojed'' - ''hodie'' "vandaag").

Het is niet exact bekend wanneer de Faliskische taal uitstierf. Rond 150 voor Christus is een aannemelijk moment, hoewel het Faliskisch ook later uitgestorven kan zijn. In elk geval was de taal na dat moment over zijnhaar hoogtepunt heen en gaf ze steeds meer terrein prijs aan het Latijn, wat blijkt uit het feit dat er geen Faliskische inscripties uit laterlatere tijdtijden zijn aangetroffen.