Honte: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting Label: Bewerking via mobiel |
|||
Regel 3:
== Geschiedenis ==
=== Romeinse tijd ===
Aanvankelijk mondde de Schelde veel noordelijker in zee uit - ongeveer bij de huidige [[Nieuwe Waterweg]] - via de [[Eendracht (water)|Eendracht]]. In de [[Romeinse tijd]] was de Honte een smal veenriviertje met bron ter hoogte van het huidige [[Perkpolder]] dat oostwaarts naar de Schelde afwaterde. Het gebied van de huidige Westerschelde kende toen twee afwateringen, één naar het westen en één via de Honte naar de Schelde in het oosten. De grens tussen beide waterhuishoudkundige gebieden lag ter hoogte van het [[Ellewoutsdijk]], [[Stuivezand (historisch)|Stuivezand]] en [[Terneuzen]]<ref>[http://www.delevendedelta.nl/docs/LasesWesterscheldeHonte.pdf Ir. W.B.P.M. Lases (2008), ''Stroomgebied van de Honte, een veranderend beeld.'']</ref>.
Het hele westelijke gedeelte van [[Zeeuws-Vlaanderen]] was in die tijd zeer gevoelig voor overstromingen, wat waarschijnlijk te maken heeft met de oude locatie van de
=== Middeleeuwen ===
Vanaf de vierde eeuw begint het zeeniveau terug te stijgen en wordt de strandwal doorbroken. Het geulenstelsel ten westen van Terneuzen komt onder de invloed van de getijwerking en het gebied wordt onbewoonbaar. Tot in [[Ossenisse]] is er invloed van incidentele hoge vloeden te merken. Na 600 trekt het water zich weer terug (relatieve zeespiegeldaling) en keert de bewoning en landbouw terug in het gebied. De latere [[Braakman]] is in die tijd al een natuurlijke grens tussen West- en Oost-Zeeuws-Vlaanderen. De [[Sincfal]], het huidige Zwin, bestaat ook reeds en zorgt voor een deel van de afwatering doorheen de duinenrij.
Vanaf de elfde eeuw stijgt de zeespiegel weer. De grootste effecten doen zich voor bij de huidige monding van de Oosterschelde. Delen van de [[strandwal]] worden weggeslagen en er ontstaan zeearmen die steeds oostelijker invloed krijgen. Uiteindelijk bereikt de zeearm de afwatering van de Schelde en neemt deze ''Oosterschelde'' steeds meer van de Scheldeafvoer over van de [[Eendracht (water)|Eendracht]]. Deze laatste wordt minder belangrijk en gaat voor een deel verzanden. Ook via het [[Veerse gat]] breidt de invloed van de zee zich steeds meer uit naar het zuidoosten en er ontstaat in de twaalfde eeuw kortstondig een verbinding met de Honte die de [[Zwaakse Weel]] wordt genoemd. Ook was er waarschijnlijk een verbinding tussen de Honte en de Sincfal via [[Ijzendijke]]
In de dertiende en veertiende eeuw trekt de zee zich nog een laatste keer terug. Het westelijke deel van de huidige Westerschelde blijft in verbinding staan met de Wielingen ten zuiden van Vlissingen maar het gebied wordt wel terug zoeter. De verbinding met de Wielingen is niet heel breed of diep en ten noorden van Terneuzen bevindt zich nog steeds de waterscheiding tussen afwatering via de Honte en via de Wielingen. In de dertiende en vooral de veertiende eeuw wordt er veel aan [[landaanwinning]] gedaan. Ook wordt er veel
De [[Sint-Maartensvloed (1375)]] geeft de start voor de grootschalige verbreding van de monding. De [[Braakman]] ontstaat; de stad [[Ijzendijke]] verdrinkt en [[Biervliet]] wordt voor eeuwen een eiland. Ten noorden van de Braakman, ten westen van Terneuzen, ontstaat een
De verbinding tussen Ooster- en Westerschelde verzandde steeds meer, en in [[1867]] werd de [[Kreekrak]] definitief afgedamd door de aanleg van de [[Kreekrakdam]] ten behoeve van
== Etymologie ==
|