Postimpressionisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k Wijzigingen door 77.168.184.225 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Taalvos
Regel 1:
[[Bestand:Get lautrec 1894 salon in the rue des moulins.jpg|{{Largethumb}}|[[Toulouse-Lautrec]]s ''[[Au Salon de la rue des Moulins]]'', 1894]][[Bestand:Georges Seurat - Un dimanche après-midi à l'Île de la Grande Jatte.jpg|{{Largethumb}}|''[[Dimanche d'été à la Grande Jatte]]'', [[Georges Seurat]], 1886]]
[[Bestand:Paul Gauguin 056.jpg|{{Largethumb}}|[[Paul Gauguin]]: ''[[Tahitiaanse vrouwen op het strand]]'' (1891)]]
[[Bestand:Paul Cézanne 185.jpg|{{Largethumb}}|[[Mand met appelen]] van [[Paul Cézanne]]]]
 
[[Bestand:Vincent Willem van Gogh 128.jpg|{{Largethumb}}|[[Zonnebloemen (Van Gogh)]]]]
De term '''postimpressionisme''' verwijst naar een verscheidenheid aan stijlexperimenten die vanaf 1886 voortkwamen uit het [[impressionisme]], waaronder het [[neo-impressionisme]], het [[cloisonnisme]], het [[synthetisme]] en later het [[Les Fauves|fauvisme]]. De bakermat van al deze stromingen lag steeds in [[Frankrijk]], maar later zouden ze zich ook naar andere landen verspreiden. Het einde van deze brede postimpressionistische beweging wordt vaak gelijk gesteld met het begin van de [[Eerste Wereldoorlog]] in 1914.
Regel 8:
 
== Parallelle stromingen ==
Het eindebegin van het post-impressionisme wordt vaak gedateerd op 19861886, toen de negendeachtste en een na laatste grote impressionistententoonstelling plaats vindtvond. In het algemeenbijzonder de expositie daar van het [[pointillisme|pointillistische]] werk van JaapSeurat en GerdientjeSignac, maakte duidelijk maakte dat zich een nieuwe stroming aandiende, korte tijd later "[[neo-impressionisme]]" genoemd. Veel kunstschilders lieten zich door hun divisionistische werkwijzen en kleurtheorieën beïnvloeden, met RembrandtVan Gogh als meest sprekende voorbeeld.
 
Bij de Belgische [[luminisme|luministen]], met onder andere [[Emile Claus]], [[Theo Van Rysselberghe]], [[Georges Lemmen]], [[James Ensor]], [[Willy Finch]], [[Willy Schlobach]], [[Franz Courtens]], de [[School van Tervuren]] of de [[School van Kalmthout]], zien we ook directe invloeden vanuit het Postimpressionismeneo-impressionisme.
 
Parallel aan het neo-impressionisme ontwikkelde zich eind jaren 19801880 in [[Bretagne (regio)|Bretagne]] een aantal kunstenaarskolonies, die een eigen postimpressionistische genoemde stijl zouden ontwikkelen. Meest bekend zijn de kolonie [[Les Nabis]] en de [[School van Pont-Aven]], met Paul Gauguin, [[Paul Sérusier]], [[Pierre Bonnard]] en [[Emile Bernard]] als belangrijkste voortrekkers. In eigen varianten van het impressionisme, zoals het [[cloisonnisme]] (het perspectief negerend) en het synthetisme (het 'idee' benadrukkend, weinig aandacht voor vorm), legden ze de nadruk op grote, vaak duidelijk omlijnde kleurvlakken. Daarbij preludeerden ze nadrukkelijk ook op het [[symbolisme]] dat in dezelfde periode haar intrede begon te doen in de schilderkunst.
 
In Parijs deed zich in deze periode tevens [[Henri Toulouse-Lautrec]] gelden. Onder invloed van Degas ontwikkelde hij een geheel eigen postimpressionistische stijl, waarbij de belijningen weer een belangrijke rol speelden. Bij Toulouse-Lautrec (alsook bij veel andere postimpressionisten in die tijd, waaronder Van Gogh) speelden eind jaren 1880 ook invloeden van het [[japonisme]] een rol. Tweedimensionale composities en de aandacht voor contouren en grote kleurvlakken, zouden uiteindelijk uitmonden in de stroming van het [[Les Fauves|fauvisme]], met de [[Tachisme|tachistisch]] werkende [[Henri Matisse]] en [[Maurice Vlaminck]] als late erfgenamen van het impressionisme.