Engelbert II van Valkenburg: verschil tussen versies

Engelbert was de oudste zoon van [[Dirk I van Valkenburg|Dirk I van Heinsberg en Valkenburg]] uit het huwelijk met Beatrix van Kyrberg-Dhaun. In 1253 werd Engelbert [[aartsdiaken]] van [[bisdom Luik|Luik]] en vanaf 1257 was hij [[Proost (ambt)|Domproost]]. Op 2 oktober 1261 werd het door het [[Kapittel|domkapittel]] van Keulen gekozen tot [[aartsbisdom Keulen|aartsbisschop van Keulen]]. Als aartsbisschop kende Engelbert veel problemen. Vooral met de eigen [[Keulen (stad)|Keulse burgerij]] had hij continu onenigheid. Deze weigerden de opgelegde [[belasting (fiscaal)|belasting]]en, die het afbouwen van de [[Dom van Keulen]] moesten financieren, te betalen. Daarnaast zorgde ook de weigering van Engelbert om amnestie te verlenen aan een aantal verbannen Keulenaren voor beroering. Om de steeds volhardender in opstand komende burgerij in de hand te kunnen houden, nam Engelbert zijn toevlucht tot geweld. Dit werkte echter averechts. Engelbert werd in 1263 voor 20 dagen gevangen gehouden en in 1268 werd hij [[verbanning|verbannen]]. Daarna verplaatste hij zijn residentie naar Bonn.

 

Hierna mengde Engelberts broer [[Dirk II van Valkenburg]] zich opnieuw in de strijd. samen met de legers van Hertog [[Walram IV van Limburg]], de heer van [[graafschap Heinsberg|Heinsberg]], en graaf [[Diederik VII van Kleef]] belegerde hij Keulen. Meerdere malen bestormden zij de stadsmuren van Keulen, die ironisch genoeg door een van Dirks voorouders [[Filips I van Heinsberg]] gebouwd waren. Zij wisten echter niet door de verdediging door te breken. Toen Dirk II met een groep ridders via een, onder de stadsmuur gegraven tunnel, de stad binnen wilden dringen werden zij opgemerkt, In de daarop volgende gevechten werd Dirk II gedood.