Veel neurowetenschappers menen echter dat de voortschrijdende kennis van hersenfuncties op den duur zal leiden tot een scherper inzicht in de aard van bewustzijnsverschijnselen. Ook filosofen als [[Paul Churchland]]<ref>Churchland, P.M. (1988) Matter and Consciousness. 2nd Edition. Cambridge, MIT Press.</ref> zijn deze mening toegedaan, en hun stroming wordt dan ook eliminativisme genoemd.
Stel we zouden op een dag in staat zijn een machine te bouwen met 3 biologische spiegels,1 reflecterend de positie van ons lichaam zoals een cerebellum doet, 1 functioneel (signaalsterkte en fysische eigenschappen van signaal) verbonden met een sensor (oor, oog) maar zodanig dat er een oor en oog in het brein weergegeven wordt, zoals in de occipitaal en temporaal kwab, 1 spiegel (frontaal kwab) zou via een geheugen (temporaal kwab)reflecteren naar de sensorspiegel. De spiegels zijn gelaagd en wel zo (zoals in een tumor, dus niet speciaal)dat er een gradiënt ontstaat van neuronen (biologische transistors) hun receptoren (elektrische poortjes) van binnen naar buiten, bijvoorbeeld een niet lineaire log2 gelaagdheid. De reflectie van onze lichaamspositie in het middelpunt van de spiegels plaatst ons in het middelpunt van onze zintuigen en het middelpunt van onze gedachten (reflecties van onze frontale spiegel naar de sensorspiegel). De gelaagdheid van de spiegels laat ons toe te rekenen, log2 1=0, log2 2=1..) zowel zintuiglijk als in gedachten, deze laatste zouden we qualia noemen.
